Tuesday, January 18, 2022

193. එක අහසක් යට

 















සුසුම විටෙකදි ගස 
 කුසුම වන අරුමය 
 වැසී යන ලෙස කොළ 
 දරන මල් තුරු පෙළ 
 දකින හැම මොහොතෙම 
 සිතෙයි නොදැනිම මට 
 සතුට එනතුරු අප 
 බලා සිටියුතු වග 

 සුළං රැල්ලෙත් මඳ 
 තුරක් නැළවෙන වග 
 සිහින් සවරයක හඬ 
 එහිද මිමිණෙන වග 
 සුලං සිලි සිලි ළඟ 
 දැනෙයි නොදැනිම මට 
 සියුම් ලෙස ඒ ස්වර 
 අසා සිටියුතු බව 

 අන්ධකාරය තුලත් 
 රසක් හමුවන බව 
 අපට රිසි සේ එයත් 
 විඳිය හැකිවන වග 
 ලොවම සැතපෙන පැයේ 
 දැනෙයි නොදැනිම මට 
 මතක අවදිව හිතේ 
 ඔහේ දිවයන රඟ 

 අහිමි බව හැඟුනම 
 වෙන්ව ගියමුත් අප 
 ගෙවී ගිය කාලය 
 අපිව අස්වැසු වග 
 නින්ද නොම එන රැයේ
 හැඟෙයි නොදැනිම මට 
 එකම අහසක් යට 
 අපිත් සතුටින් අද.



By at

2 comments:

Subscribe to: Post Comments (Atom)
සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.