දෙතොල හරහා අඳිමි මතකෙන්
එකල සුපුරුදු සිනා ලකුණූ
දෙනෙත පිසදා සිහිළ කඳුලෙන්
සොයමි දිදුලන මතක සොඳුරූ
සිතෙහි සතපා මිහිර අපමණ
සෙමින් නික්මී ගියේ කවුරූ
රුවක නතරව අතරමං වෙමි
අතර නටඹුන් සිහින පවුරූ
සයුරු රලපෙළ බිඳෙන වැළපෙන
නිසල වෙරළෙහි දුකම කෙඳිරූ
හිතත් එක්කම ගියේ සේදී
තැනු නිසාවෙනි සිහින මැඳුරූ
තාරුකා එළි එකක් වත් නැති
පාලු අහසෙහි පිරුණ අඳුරූ
සොයමි මට මා මගහැරී ගියෙ
මන්ද මේ හැටි ලොවක නපුරූ ...
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි.)
