Monday, June 20, 2022

229. නපුරූ

















දෙතොල හරහා අඳිමි මතකෙන් 
එකල සුපුරුදු සිනා ලකුණූ 

දෙනෙත පිසදා සිහිළ කඳුලෙන් 
සොයමි දිදුලන මතක සොඳුරූ 

සිතෙහි සතපා මිහිර අපමණ 
සෙමින් නික්මී ගියේ කවුරූ 

රුවක නතරව අතරමං වෙමි 
අතර නටඹුන් සිහින පවුරූ 

සයුරු රලපෙළ බිඳෙන වැළපෙන 
නිසල වෙරළෙහි දුකම කෙඳිරූ 

හිතත් එක්කම ගියේ සේදී 
තැනු නිසාවෙනි සිහින මැඳුරූ 

තාරුකා එළි එකක් වත් නැති 
පාලු අහසෙහි පිරුණ අඳුරූ 

සොයමි මට මා මගහැරී ගියෙ 
මන්ද මේ හැටි ලොවක නපුරූ ...

(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි.)

By at

5 comments:

  1. නමියගෙ වීදියJune 20, 2022 at 5:07 PM

    වනාත පූෂ් මෙච්චරල කල් කොයිද ගොයින් හිටියෙ...

    ReplyDelete
    Replies
    1. නමියගෙ වීදියJune 20, 2022 at 5:11 PM

      හපොයි.... හොඳටෝම හිත රිදිලා වාගේ

      Delete
    2. සේපාලිකා මල්August 4, 2022 at 4:09 PM

      ඔව්නෙ. මම ගිහින් හිටියෙ කට ගාවට පිරිච්ච වැඩ ටික ඉවර කරලා එන්න.

      අනේද කියන්නෙ. රිදුණා රිදුණා නැති වෙන්නම රිදුණා.

      Delete
  2. නිදිගෙ පංච තන්තරේJune 20, 2022 at 9:47 PM

    ලොව නපුරු මුත් විටෙක සොඳුරූ
    විටෙක එළියයි විටෙක අඳුරූ

    ReplyDelete
    Replies
    1. සේපාලිකා මල්August 4, 2022 at 4:10 PM

      අනේ බොහොම ටැංකිව් නිදිතුමෝ. ඇවිත් කවියක් කිව්වට.

      Delete

Subscribe to: Post Comments (Atom)
සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.