Friday, June 28, 2019

88. හීන් සුවඳ












වැසී කාලයෙ වැලි තලාවෙන් එදා පිපි මල් පරවෙලා
හැපී සුසුමක අතරමග සුනු විසුණු පැතුමක් නැවතිලා
කඩා නොවැටී මහමෙරක් දුක ඉවසාගත් හැටි ගොළුවෙලා
හැබෑ නොවුනත් අපේ හීනය අපට නැත මග වැරදිලා

ලැබී අත්තටු වියේ සමනල් හීන අපවෙත ලං වෙලා
දැනී මිහිරක් නුහුරු හැඟුමක අපේ හිත් මන්මත් කළා
හිනා වීගෙන කඳුළු බිඳු අපි එකින් එක එක්කහු කළා
නොතේරුම්කම කැකුළු හිත්වල අපිව අහසට විසි කළා

තාත්තෙක් අද උන්ගෙ ලෝකෙට නුඹට කිරුළක් හිමිවෙලා
මාත් අම්මෙක් රෝස මලකට සිනා සුරතල් හමුවෙලා
පාන්දර පිණි වැස්ස ළඟ ඉඳහිටෙක මතකය ඇවිලිලා
හීන් සුවඳක් ගෙනාවට එහි තියෙද වරදක් මුහුවෙලා?

Thursday, June 20, 2019

86. ශෝකයේ ගස











වැඩිය හැඩ නැති කෙසඟ සිරුරකි බරට හුස්මන් වැටෙනවා
සුමුදු බව නැති කසන කොළ මත මිහිරි දේ නොම රඳනවා
නොලැබ ආදර බැළුම් සමනල විහඟ නෙත මග හරිනවා
කිමද අරුමය බිඳුණු හදවත හමන සුළඟෙන් අහනවා

නැවෙන පොඩි අතු අගිස්ස්සේ හරි රවුම් ගුල් ගුල් හැදෙනවා
සෙමෙන පිරිමැද එ'මත ආදර බරම තොත්තුම තියනවා
පිපෙන දේදුණු තැඹිලි පාටින් නටුවෙ සිත්තම් ඇඳෙනවා
මිදෙන හිම වගෙ සුදුම සුදු පෙති අරන් මල් ඇස් අරිනවා

බලාගෙන රෑ අහස දෙස රැය පුරාවට නිදි වරනවා
හමායන මදනලේ හිමිහිට හිතේ තනිකම තියනවා
මුදාහැර හද විමන් දොර ආදරේ සුවඳම එවනවා
බදාගෙන ඒ සුවඳ කොහෙදෝ ඈතකට හිත දුවනවා

නොයා ඉන්නට හිතයි රෑකට ඒත් සීමා තියනවා
හදාගෙන හිත ලැබෙන දේකට හිතේ බර බිම තියනවා
පුරෝගෙන හද උපන් සෙනෙහස අතීතය අත අරිනවා
හිනා වීගෙන උදේ වෙනකොට ගහේ පාමුල වැටෙනවා.

Wednesday, June 19, 2019

85. වැස්ස










ඉස්සරම හුරු පුරුදු හීනෙක සුවඳ හිත මත්තෙහි දරන්
සුන්දරම හිත නිවන හැඟුමක නතර වී හුස්මක් අරන්
අස්සටම හද තුරුළු කරගෙන හාදුවක් පෙති මත තියන්
වැස්සටත් කවි කියන්නට හැකි මලක් ඉන්නවනම් අහන්

පාත් කර හිස බිම බලාගෙන සිනා සුළඟට මුදන්න
මාත් ආසයි මේ වසන්තෙට කියා පෙම්බස් දොඩන්න
කාන්දම් නෙත් පහන් දල්වා හිතට අකුණක් එවන්න
තාත්තෙක් වන් ගසකටත් හැකි වැස්ස ළඟ හිත ලිහන්න

Friday, June 14, 2019

84. කවිය











නුගේ මුදුනින් හිනා වී ගෙන පොසොන් සඳවත පිපෙනවා
අගේ කර කර කැකුළු තරු නවී නිවී සෙනෙහෙන් දිලෙනවා
වගේ හීනෙන් අමුතු මිහිරක් හිතේ එහෙ මෙහෙ දුවනවා
මගේ උර මත මෙලොව සොඳුරුම කවිය සුවසේ නිදනවා.


Wednesday, June 12, 2019

83. නුඹ දෝතට වැඩියා













මුතු පිණිදිය ගලා හැලුන
සොඳුරු නිසල රෑ යාමෙක
පසළොස්වක සඳක් වගේ
නුඹ දෝතට වැඩියා
තරු කැටයක් එතැයි සිතා
බලන් හිටිය හිතට එදා
හඳක් වෙලා ආව නුඹව
හරිම බරට දැනුනා...

කඳුළු සුසුම් හසරැලි වී
උණුසුම් වූ සෙනෙහස ළඟ
ලියවෙන හැම කවි පදයම
නුඹේ නමට ගෙතුනා
නතර වෙලා ඉඳල ආයෙ
හිමින් හුස්ම ගත්ත හදේ
පිපී බිඳෙන පිනි කැටයත්
මිහිරි හැඟුම් මැව්වා...

දිලිසෙන නිල් ඇස් දල්වා
මදෙස බලා නුඹ සිටියා
මුළු ලෝකෙම මගේ නේද
කියා සිතට දැනුනා
හදට තුරුළු කර සැමදා
මලක් වගේ බලාගන්න
සන්සුන් නැති ගැහෙන හදින්
පොරොන්දුවක් දුන්නා...


Monday, June 10, 2019

82.ජීවිතේ තනියෙන්ම මුමුණන කවක් වගෙ යැයි සිතෙනවා












අරන් වැහි කෝඩයක් තුරලට මුහුණ කළු කර ගෙන ඉදී
හඬන්නට හරි ඉක්මනින් අද අහස තනියම අර අදී
බලන් ඉන්නට බැරිම තැන යළි හැරෙන විට දැහැනින් මිදී
ගිලන් හදවත නවාතැන වෙත සුසුම් ගොන්නක් ගොඩ වදී

දුලා සත් පැහැ සොඳුරු දේදුණු පිපෙන්නට නම් ආදරෙන්
හිනා පොකුරට කඳුළු ටිකකුත් ලැබිය යුතු වේ ආකහෙන්
කියා කීවද කඳුළු පමණයි හිනාවක් නෑ කාලෙකින්
පළා නොගොසින් ඇවිද යමි දෛවයේ සරදම් මාවතින්

පාළුවේ හිමි නොවූ හීනෙක සුවඳ ඉවකර බලනවා
මාවතේ කප්පරක් බර හිස දරන් තනිවම යනෙනවා
ආදරේ ළඟ වැරදි වැරදී ආයෙ ආයෙම ලියනවා
ජීවිතේ තනියෙන්ම මුමුණන කවක් වගෙ යැයි සිතෙනවා


Monday, June 3, 2019

81. උරුමය දිනෙක











ඉඹ ඉඹ මලක් නැති ගහ කොළ නටුද තද
පියඹන දසත පොඩි අත්තටු සඟල විද
සමනළයෙක් දැකුම කලකට පසුව අද
දුකකින් සිහින් සුසුමක් පිට කළා හද

ඉස්සර වගේ වැඳ ගන්නට මුනි සිරිපා
සමනොළ ගිරට යන් නැතිවද දැන් පියඹා
රෑනින් රෑන සරමින් විසිතුරු හඟවා
ගියහැටි එදා තව ඇත මතකයෙ රඳවා

පෙරළී සොබාදම නොපිටට නිරන්තරෙන්
ඉදි වන කොන්කිරිට් ගණ මහ වනන්තරෙන්
ඉඩ දී තරඟයට පසු බැස සෙමෙන් සෙමෙන්
සියොතුන් වහං වී ඇත මනු සතුන් කෙරෙන්

එලියද අඳුර, අව්, වැසි කිසිවක් නොදැන
සීතල කාමරය තුල දවසම ගෙවෙන
මොහොතක ඉසිඹුවක් සිතකට හමු නොවන
ජීවිත යන්තරය අධි වේගෙන් දිවෙන

සුවිසල් ගොඩනැගිලි අහසට නැගෙන වගයි
මාවත් පුළුල් වී ජන ගඟ ගලන වගයි
සංවර්ධනය දැයි නෙත පැටලැවෙන වගයි
කවි සිත සුසුමකට නතු වී අහක බලයි

ඉදිකළ තාප්පය මායිම වටවෙන්න
සවිවුන ගේට්ටුව ඇතුලට කොටු වෙන්න
සැඟවී මැඳුරු තුල කාටත් නොපෙනෙන්න
මිනිසුන් රිසිය සිර කරුවන් ලෙස ඉන්න

අත් පත් කරන් ඇල දොළ ගහ කොළ මල්ද
තම රිසි නොරිසි කම් මත්තෙම ඉනු මන්ද
මිනිසුන් සතා සීපා වෙනසක් කොයිද
උරුමය දිනෙක මේ මහ පොළොවම නොවෙද

හිරුගේ එළිය මවගේ කිරි සැදූව ලොවේ
ඉතිරිව තිබේදැයි සැකයකි සිතෙහි සුවේ
හිතුවක්කාර ගමනක නිම, ගෙනෙන සොවේ
මතුවට අපට කපුටෙකු හෝ ඉතිරි නොවේ.

සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.