Thursday, October 31, 2019

115. තාම සුවඳයි













රෑ පුරාවට දුක කියාගෙන ආයෙමත් වැස්සා තදින්
ඒ දිහා වරුවක් බලාගෙන මා ඉතින් උන්නා දුකින්
හා පුරා පිපි සිත් මලේ පෙති සීරුවට රිදුනත් ඉතින්
මේ බලන්නකො තාම සුවඳයි, සුවඳ සේදී නෑ ගිහින්

පේලියට හිටි අරලියා වැට මායිමේ නැති කවුරුවත්
වාඩි වී එක ලඟින් අපි කී ඒ කතා සුවඳයි අදත්
තාම ඇහෙනව වගේ වෙනකොට මාව නැති වෙනවා තවත්
චූටියට හරි මතක් වෙනවද ඔයාටත් මොහොතකට වත්

දන්නෙ නෑ කවදා තියන්නද සෝ සුසුම් කන්දට තිත
වෙන්නෙ නෑ ආපහු දකින්නට ආයෙමත් ඒ මී විත
හැංගිලා මුළු ලෝකයෙන් සැතපෙනු මිසක් සුසුමක් මත
අයිති නෑ වෙන කාටවත් මේ ආදරෙන් වැලපෙන හිත.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Tuesday, October 29, 2019

114. ඔබ ගියාම දුක මටදී












තවත් කඳුලක් හුඟක් හීතල නෙතේ අග්ගිස්සෙහි තියා
කිසිත් නොකියම දුටුව පමණින් නික්ම නිහඬව ඔබ ගියා
නවත් වන්නෙම නැතුව වදවෙන හිතට එගැනම ගතු කියා
අදත් තනිවෙමි අපේ මතකයෙ බිඳුණු හීනෙක ඇස් පියා

දුරින් හුස්මක් තරම් ඈතට වත් නොයන්නැයි මුමුණමින්
හිතින් මොහොතක් වෙන් නොවී ළඟ හිටිය අන්දම සෙනෙහසින්
ඉතින් දැන් නම් හුඟක් ඈතයි කැඩුණු හිත ඇත විසිරෙමින්
කමක් නෑ ඔබ ඉන්නවා නම් ඔබේ සිහිනෙට ලං වෙමින්

නිමක් නැති සිතුවිලි අනන්තෙක තනිව ඔහෙ සැරිසරනවා
ඇවිත් යන්නට මොහොතකට හරි ආයෙ ඒ යයි හිතනවා
තවත් උපදින හිතේ සෙනෙහස කොහේ තිබුණිද හොයනවා
නැතත් ඉස්සර වගේ ඇගයුම් තාම මං කවි ලියනවා
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Friday, October 25, 2019

113. සුවෙන් ඔබ නිදියනකොට












ඉල්ල ගන්නට එකම සුසුමක් ඉනුව හදවත පත්ලෙම
ඉන්න මල් ඉති බිම බලාගෙන නැවීගෙන මල් එක්කම
ගන්න අරගෙන යන්න නොනැවති මගේ සතුටත් එක්කම
ඉන්න අඳුරෙහි සැඟවිලා ගොස් මටත් හැකි ඒ එක්කම

නෙලා ගෙන සේපාලිකාවක් සුවඳ එහි ඉව කරනවා
තබා ගෙන ඔය රුව ඇබින්දක් හිතේ මැද ඉකි බිඳිනවා
බලා ගෙන බිම අහසෙ තනියෙන් රෑ පුරාවට හිඳිනවා
කතා නොකරන තාරකාවට නිතර අපි ගැන කියනවා

මලානික හඳ කඳු වළල්ලෙන් ඈත ඇවිදන් යනකොට
අඬාගෙන හිත හැබෑ නොවෙනා හීනයක තනි වෙනකොට
හොයාගෙන හැමදාම එමි ආදරේ සුසුමක දියකොට
පියාගෙන නෙත් රැයේ මැදියම් සුවෙන් ඔබ නිදියනකොට.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Tuesday, October 22, 2019

112. අනේ අද මහ පුදුම දවසක්













හිතේ බල බිඳ නැගෙන සුසුමක තෙතක් සුළඟට මුහු වුනා
නෙතේ කෙලවර කඳුළු අතරින් පැමිණ ඔබෙ රුව බොඳවුනා
අතේ ගුලි කල මලක සුවඳක අපේ මතකය සැඟවුනා
අනේ අද මහ පුදුම දවසක් ඔබව දිගටම සිහි වුනා

පිටව යන්නට නොදී පාවෙන හිතට ආපහු හැරෙව්ව
අපව අප හට අහිමි වනවග බලෙන් මුත් යලි හිතෙව්ව
රිදව ගන්නට හිතත් දෙනෙතත් හදෙහි පතුලෙහි රැඳෙව්ව
මතක එක එක අරන් වැලපෙමි සිතින් සිරගත කෙරෙව්ව

බලන්නට මට ඔබේ සිනහව අරන් තව මල් පිපෙනවා
විඳින්නට මට ඔබේ සුවඳම අරන් මදනල හමනවා
වැටෙන්නට එන කඳුළු වියලා එයින් සිනහව මවනවා
නොඑන්නට යලි බලෙන් මතකය හිතෙන් පිටමන් කරනවා.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Thursday, October 17, 2019

111. මට ඒ ඇතී












සිනා වරුසා නෙතින් වස්සා
කොහේ හෝ නුඹ පිපේ නම්
දිදී සැනසුම් සුවෙන් සතුටින්
කොහේ හෝ නුඹ රැඳේ නම්
මට ඒ ඇතී - සැනසිය හැකී
දිවි ඇති තුරා - මට ඒ ඇතී ...

දුරින් ගව් ගානක් හැබෑවට
ඈත හිටියත් නෑ වගක්
එකට එක ළඟ ඉඳ සිනාසේ
ආකහේ අර තරු දෙකක්
ඒ තරු අපේ - සිත් යයි හැගේ
පෙරටත් වඩා - සෙනෙහස දැනේ ...

හිටිය තැන නැවතී හදේ ඔබ
එන්න එන්නම උණුහුමයි
ජීවිතේ හරි පාර කී ඇස්
වලට හැමදා මං ණයයි
සුළගේ පවා - සිහිලක් දැනේ
ඒ ආදරේ - සුවඳයි හදේ ...

Inspired by:
"Stars are seen together,
yet they are so far apart,
true friends may not meet or speak every day,
but they are always linked heart to heart."
(True friendship quotes)

Wednesday, October 9, 2019

110. මම දන්නවා















පුළුන් පිට අත ගගා දවසෙම ඔහේ මගෙ ළඟ ඉන්නවා
කලින් වගෙ දිලිසෙන්නෙ නෑ ඇස් අමුත්තක් මහ පෙනෙනවා
අයිස් වගෙ හීතලයි අත් දෙක මටත් සීතල දැනෙනවා
ඉතින් හිටියට මෙතන හිත වෙන දුරක බව මම දන්නවා

අරන් එනකොට කෙනෙක් හිතකට දයාබරකම් උතුරන
හිතන් නැතුවම හීන ලෝකෙක ගිහිල්ලා අපි තනිවෙන
ගිලන් වුවහොත් පැතුම් විසිරී ඇසිල්ලෙන් හද දියවෙන
සතුන් මිනිසුන් කියා වෙනසක් නොමැති බව මට වැටහෙන

කතා කර අස්වසා ලන්නට නොහැකි බව ඇත්තයි හුඟක්
අසා ගෙන ඉන්නට එහෙත් හැකි කියනවානම් මට දුකක්
පතා ගෙන ආ විදියටයි සිදු වෙන්නෙ දේවල් නැහැ සැකක්
හිනා වෙන්නකො අනේ පොඩ්ඩක් නැතොත් මගෙ හිතටත් බරක්!
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Tuesday, October 8, 2019

109. මලක් වැටුනා












අහන විස්තර හමන සුළඟත් නතර කරගෙන ඔබ ගැන
ලිහන හිත ඔබ ගාව නැවතුන සොඳුරු තත්පර ගැන ගැන
ඉවස ගන්නට බැරුව මොහොතක් නොදැක ඔබ රුව සොයමින
දුවන ඇස් දෙක වෙනද එහෙ මෙහෙ අසරණව අද එකතැන

හුඟක් දවසක් මග බලාගෙන නොයිවසිල්ලෙන් ගත වුනත්
ඇවිත් යන්නට කරුණු නොයෙදුනි දුකම පමණක් මට ගෙනත්
නවත් වන්නට නොහැකි අයුරින් ඔබම සිහි වනවිට තවත්
මලක් වැටුනා ගසින් ගිලිහී ඇහිඳ ගන්නට මට අදත්

පටන් අරගෙන අඩක් ලිව් කවි තවම එහෙමම එකතැනයි
මතක් වෙනකොට හිතම කකියයි මිදෙන සුසුමද හරි බරයි
අරන් සුසුවඳ මෙතෙක් ළඟ හිටි මලත් පරවෙන්නට හදයි
තවත් දවසක් ඉතින් ගෙවුනා..මාත් මියැදෙන්නට ළඟයි.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)


Monday, October 7, 2019

108. හිනා වෙනකොට ඔහොම...
















වෙලාගෙන සිහිලැල්ල ඇවිදින් සුළග මල් පෙති මත්තෙමයි
කලා තුරකින් උදෙත් තරුවක් ඇවිත් අහසට ඇත්තමයි
බලා ඉමි එක දිගට නැවතී නොලා ඇසිපිය සත්තමයි
හිනා වෙනකොට ඔහොම හොඳටම, අනේ ඔබ හරි ලස්සනයි

අදින් අවුරුදු දෙකක් එපිටදි සිහිලතම දවසක මෙවන්
අතින් අතගෙන හිතින් හිතගෙන අනන්තයටම නෙත් යොමන්
ලඟින් ඉඳ මල් සුවඳ රැඳි කම්මුලේ සීතල අත් තියන්
ඉතින් මතකද එකක් දෙන්නැයි හිනාවක් ඉල්ලුව මගෙන්

හිනාවක් පමණක් නොවේ දී ජීවිතේ හුස්මත් තුටින්
සදාකල් පා මුල රැඳෙන්නට පාරමී පිරුවත් නිතින්
ඉතාමත් විස නපුරු හීනෙක හොවා සිරකරමින් දුකින්
පලාගොස් ඔබ සැඟවුනාදෝ තියා කඳුළුම මා නමින්

මුදා හැර සිහිලැල්ල දෙනෙතින් සිනාසෙන හැම මොහොතෙම
හදා ගන්නට බැරුව දියවෙමි තබා හිත ඔය මත්තෙම
බදා ගන්නට තරම් සැමදා අහිමි ඒ ඒක සිහිනෙම
එදා වගෙමයි උමතුවෙන් මෙන් ආදරෙයි තාමත් මම!
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Wednesday, October 2, 2019

107. ඔබට ඔබ විය හැකිය
















අතට ගෙන පිරිමදිමි සැනසෙමි සිඹිමි දහසක් වර සිතින්
හිතට එන දහසකුත් සිතුවිලි අතර සසලව නැවතෙමින්
පවට පින නම් කෙලෙස දෙන්නද ඉවසගමි බර සුසුමකින්
මටම දුන් ඔය සොඳුරු සිනහව කොහිද අද කොහිදෝ ගිහින්

නොදැන වුව යන අතක් අහසෙහි වලාවක් ඔහෙ ඇදෙනවා
නොමැති දිනයක වුවද සුළඟක් මලක පෙති බිම වැටෙනවා
නොකිය කිය කිය දුකම කවියක් අනන්තෙට හිත ඇදෙනවා
නොදැක ඉන්නට බැහැයි කිව් ඇස් නිතර දැන් මග ඇරෙනවා

මිදෙන්නට බැරි බව නම් සැබෑවකි දවන හිත මේ මිරිඟුවෙන්
රැඳෙන්නෙමි දුර ඈත ලෝකෙක මගෙම සිහිනෙක දැවටෙමින්
හිතන්නට මොහොතක් තරම් වත් වෙලා නොගෙනම මා නමින්
රිදෙන්නට තව දෙයක් නෑ හිත, ඔබට ඔබ විය හැකි ඉතින්
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Tuesday, October 1, 2019

106. දෙන්න මට යළි
















දුරට වෙන්නට හදන හැමවිට ලඟට නොදනිම එන තවත්
දුකම ගෙන ආදරේ බිඳුවක් යදින උමතුවකින් මහත්
මලට අමතක වෙලා යනකොට මලේ සුවඳම දැන දැනත්
ඔබට පමණක් නොවේ වදයක් මගේ හිත දැන්නම් මටත්

ඇදිල යන ඉදිකටුව පසුපස නූල වගෙ හැමතිස්සෙම
රවල ගොරවල එලව ගත්තත් හැරීමක් යළි නැත්තෙම
කැඩිල යන්නට හෙටම නියමිත වගක් නෑ එහි ඇත්තෙම
දැවිල පිච්චිලා මටම පුදුමයි නැහෙන හැටි ඔය මත්තෙම

සසල වන මහ මෙරක් තරමට එකම එක ඔය දසුනකින්
අකුල ගෙන පැත්තකට වෙන්නට තරම් වන රළු වදනකින්
ඉහළ ගෙන රැළි වැස්ස හිනැහෙන මුහුද වගෙ හරි සන්තොසින්
නිසල ඒ හිත තිබුණු මගෙ ළඟ දෙන්න මට ආපහු ඉතින්
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)
සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.