අතට ගෙන පිරිමදිමි සැනසෙමි සිඹිමි දහසක් වර සිතින්
හිතට එන දහසකුත් සිතුවිලි අතර සසලව නැවතෙමින්
පවට පින නම් කෙලෙස දෙන්නද ඉවසගමි බර සුසුමකින්
මටම දුන් ඔය සොඳුරු සිනහව කොහිද අද කොහිදෝ ගිහින්
නොදැන වුව යන අතක් අහසෙහි වලාවක් ඔහෙ ඇදෙනවා
නොමැති දිනයක වුවද සුළඟක් මලක පෙති බිම වැටෙනවා
නොකිය කිය කිය දුකම කවියක් අනන්තෙට හිත ඇදෙනවා
නොදැක ඉන්නට බැහැයි කිව් ඇස් නිතර දැන් මග ඇරෙනවා
මිදෙන්නට බැරි බව නම් සැබෑවකි දවන හිත මේ මිරිඟුවෙන්
රැඳෙන්නෙමි දුර ඈත ලෝකෙක මගෙම සිහිනෙක දැවටෙමින්
හිතන්නට මොහොතක් තරම් වත් වෙලා නොගෙනම මා නමින්
රිදෙන්නට තව දෙයක් නෑ හිත, ඔබට ඔබ විය හැකි ඉතින්
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)
No comments:
Post a Comment