රෑ පුරාවට දුක කියාගෙන ආයෙමත් වැස්සා තදින්
ඒ දිහා වරුවක් බලාගෙන මා ඉතින් උන්නා දුකින්
හා පුරා පිපි සිත් මලේ පෙති සීරුවට රිදුනත් ඉතින්
මේ බලන්නකො තාම සුවඳයි, සුවඳ සේදී නෑ ගිහින්
පේලියට හිටි අරලියා වැට මායිමේ නැති කවුරුවත්
වාඩි වී එක ලඟින් අපි කී ඒ කතා සුවඳයි අදත්
තාම ඇහෙනව වගේ වෙනකොට මාව නැති වෙනවා තවත්
චූටියට හරි මතක් වෙනවද ඔයාටත් මොහොතකට වත්
දන්නෙ නෑ කවදා තියන්නද සෝ සුසුම් කන්දට තිත
වෙන්නෙ නෑ ආපහු දකින්නට ආයෙමත් ඒ මී විත
හැංගිලා මුළු ලෝකයෙන් සැතපෙනු මිසක් සුසුමක් මත
අයිති නෑ වෙන කාටවත් මේ ආදරෙන් වැලපෙන හිත.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)
No comments:
Post a Comment