116. පරිස්සමින් ගිහින් එන්න

කඳුළු මුවා කර දෙනෙතින්
එකම හිනාවක් මුදන්න
ඒ ඇති මට ආදරයෙන්
ඔබ එනකන් හුස්ම ගන්න
නොආවාට මං මගෙ හිත
ඔබත් එක්ක ඒවි යන්න
මගේ හුස්ම පොද එහෙනම්
පරිස්සමින් ගිහින් එන්න...

පිපුණු මලක් මත නැවතී විහඟ හිතක් කවි ලිව්වා
පොකුරු පිටින් තරු ඇවිදින් අහසෙ රටාවන් මැව්වා
සසර පුරුදු කල සුවඳක් දෙසිත් වසඟයට වන්දා
නතර වෙලා අපි අපි ළඟ සෙනේහයෙන් සිත් බන්දා ...

ලසෝ තැවුල් නෑ සැමදා හමා ඈත යනවාමයි
පමා වුනත් පෝය හඳක් අහසෙ සිනාසෙනවාමයි
එපා දුකින් ඉන්න සතුට අපව සොයා එනවාමයි
අපේ අහිංසක සිහිනේ දිනෙක සැබෑ වෙනවාමයි ...

(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි.)