ඔයත් නැතිකොට පාලු යන්නට
පෙට්ටගමෙ කවි අගුළු ඇරියට
හිතට හරියන දෙයක් නැතිතැන
ඕන් බයිකල් විල උනා මම!
දෑස් මානෙන් එහා ඈතට
නීල නිල විහිදෙන අනන්තෙට
ඔයා දැක්කොත් දැන් මගේ හැඩ
කියයි 'සන්තෝ .. මේකෙ ලස්සන !'
සිසිරයේදී මිදී හොඳටම
ගල්වෙලා සෘණ විසි ගණන්වල
ආයි ගිම්හානයක් ඇවිදින්
සිනාසෙද්දී හොඳ ගණන් මට
ඒත් මේ වෙන විපරියාසය
අවුල් වාගේ හිතෙනවා මට
අහන් ඉන්නව නම් කියන්නං
හිතේ තියෙනව අදහසක් හොඳ
සෙන්ටිමීටර දෙකක් දවසට
ඇදී මායිම් පළල් කරගෙන
ආක්ටික් වෙත ගිහින් යාවෙන
අලුත් මුහුදක් උනොත් කොහොමද
ආක්ටික් යැයි නමක් දැම්මට
ඒ මොකෙක් වත් නොව ඔයා මිස
දන්නවා නේ මගෙන් ගැලවී
යන්න බැරිබව කිසිම කෙනෙකුට
අලුත් මුහුදක් වෙලා එන මම
බාර ගන්නකො ඔයා සදහට
ආන් එතකොට ඇහැකි අපි හට
ආසියාවත් වෙන් කරන්නට
කෝක කිව්වත් හිනාවෙන එක
මෝඩ ගස්වල හැටිද ඇත්තට
ඒත් බෑ බය හිතෙනවා මට
කාරණාවක් මතක් වෙනකොට
බැරිවෙලාවත් ඊට කලියෙන්
මහ විසාලෙට මිදී රොන්මඩ
ඔයා කොහොමෙයි බේර ගන්නේ
ගොඩ උනෝතින් මගේ හදවත?
No comments:
Post a Comment