Sunday, February 13, 2022

216. තාමත් ...

 













 පායගෙන එනතුරා 
 අඩ හඳක් ආකහේ 
 තාරකා ඇස් අගින් 
 සිනාවක් මතු නොවේ 
 හිස් කමක් දැනෙනකොට 
 කොතන මුත් ජීවිතේ 
 නැවතිලා බලාගෙන 
 හිටි හුඟක් තැන් තියේ 

 හේබාපු හිත් යාය 
 පිස ආපු මකරන්ද 
 ආපස්ස හරවන්න 
 කාටත්ම පුලුවන්ද 
 ජීවිතේ රැලි නැගෙන 
 සොඳුරුකම් අත් වින්ද 
 දැන දැනම අතරමං 
 වුන හීන කොතරම්ද 

 එක ළඟින් එකට ඉඳ 
 එළි දිදී දිළිසුනත් 
 හුඟක් දුර තිබිය හැක
 තරු අතර නොපෙනුනත්
 දිනු එකම හදවතට 
 අයිතියක් නැතුවමත් 
 සෙනෙහසක් තියෙන්නට
 බැරිද වෙන්වූ විටත්?



By at

2 comments:

Subscribe to: Post Comments (Atom)
සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.