ඇවිද යනවිට දවසක
අදිසි යමකින් කැළඹී
නතරවූ හදවතකි හිටි වන
අර කන්ද ...
පරිස්සම් කර මුදුනත
සුරැක ගත් සිය ප්රේමය
ගෙනෙනවා ඇති හිතට පිපි මල්
මකරන්ද ....
කිසිත් නොපෙනී පිටතට
ඒත් හද ගැබ සිරවී
කොයිතරම් දුක් ගිනි තිබෙන්නට
පුලුවන්ද ....
අපට පමණක් නොවෙමැයි
සැමට සැප දුක උරුමයි
ඉතින් සතුටින් වෙන් වෙලා දැන්
අපි යන්ද ....
No comments:
Post a Comment