80. ගෙදර එනතුරු

පාවී දුරක සිට ඉර අවරට යන්නා
රෑවී ළඟ ලඟම අඳුරද මතු වෙන්නා
බෑවී ඉවසීම මක, තරහක් එන්නා
ආවී නැහැ ගෙදර තාමත් අර දෙන්නා

ගිය පසු උදේ නැගිටල දඩි බිඩි ගාලා
අපි මෙහෙ තට්ට තනියම අත හැර දාලා
රෑ බෝ වෙලත් ගෙදරක් ගැන නොහිතාලා
මක් කරනවද දන් නැහැ මෙච්චර වේලා

ඉන්නට තැනක් තිබු පමණින් අපිට සුව
කන්නට යමක් දුන් පමණින් ළඟට තව
පූසන් ටත් හිතක් පපුවක් තියෙන බව
තේරුන්නැති එකයි දෙන්නට, අපගෙ පව

යන්තම් ශේප් වි උදයේ දුන් කෑමෙන්
ඉවසන් ඉන්නෙ අපි තුන් කට්ටුව සෝකෙන්
දුවගෙන ගොස් මගට කකුලට පැන වේගෙන්
අඟවන්නෝන කෝපය බෙරිහන් දීමෙන්

එල්ලෙන විට මිරිස් පොඩි ගස්වල රුවට
ඉන්නම බැරුව කඩලා දැම්මනෙ බිමට
කොළ ටික රම්පෙ පඳුරෙහි ඉරමින් හොඳට
වැනසුව පලාතම අරගෙන අපෙ අතට

දඟ වැඩ පොඩි උන්ට කැප බව දත් හින්දා
පෙරලල බිමට මල් පැළ ඔක්කොම බින්දා
බඩු ඇද හොඳම සන්තෝසමකුත් වින්දා
මදි මුත් හිතට වෙන මක් කරමුද මන්දා

නැගගෙන දර කොටයකට පුප්පගෙන බලන්
දිරි ගෙන හිතට කල යුතු දෙය මෙනෙහි කරන්
ඉන්නේ ඔරවගෙන පාරට දෙනෙත යොමන්
ගෙදරට කොයි වෙලේ දෙන්නා එයිද බලන්

ආදෙන් අද ගෙදර ඉවසුම් නෑ හිතට
රෑ කෑ ගහල වද දෙනවාමයි තදට
පොඩි හරි සමාවක් දිය හැකි වෙයි අදට
යෝගට් වත් අරන් ආවෝතින් අපට.