ලා රතු පාට අහසේ ඉර නිවෙන ගමන්
ගෙවිලා තවත් දිනයක් නිම වේය හෙමින්
කළුවර ඇවිත් බොඳ කර ලන තුරුම නුවන්
තනිවම බලා ඉමි ඈතක දෑස යොමන්
ඉඳහිට ඇසෙන පළගැටියන්ගේ රාවේ
සුව දෙන සුමුදු මද නල දසතින් පාවේ
සුදු මුදු රැසින් විසිතුරු ගෙන හැර පෑවේ
කිම අද පමා සඳ ඇයි තවමත් නාවේ
එක්තැන් නොවන සිතුවිලි රැස නැති මෙල්ල
අත් හැර නොයන වෙහෙසෙනි සිත කැළඹිල්ල
හමුවන රිසින් සසරෙහි වෙරළත වැල්ල
නිහඬව ගලා ගෙන යයි ජීවන රැල්ල
දිවි බර සිතෙහි අහලකවත් නැතිව ගෙවූ
ඉතිරුණ සැහැල්ලුව සිනහව දෝර ගැලූ
පාවෙන වළා රොදකට සිත දෙවෙනි නොවූ
සමනල වයස සුන්දර සිහිනෙකි ගෙවූ
යුතුකම් වගකීම් මත්තෙම හිස රැඳිලා
වියදම් පැත්ත නොදනිම අහසට නැගිලා
කලවම් වෙච්ච ලෝකෙක ගුණ දොස එතිලා
මිනිසත් කමේ පැහැපත් බව ඇත මැකිලා
සතුටින් සිටින අය දුටු විට අප දුකිනී
දුකකින් සිටින අය දුටු විට අප තුටිනී
සිතෙනා අයුරු සැසඳී නොදැනිම ඉතිනී
විමසමි සිතෙහි රූපය සිතුවිලි මතිනී
දින දින ශේෂ වී යන ජීවිත ගමනෙන්
අරුතක් සොයා ගනු වෙනුවට ලෝ දහමෙන්
දිව යති සැවොම එළියට යන මෙරු විලසින්
සැප යයි කියා ගත් මිරිඟුව පසු පස්සෙන්
පිපෙනා මලක මල් පෙත්තක සිරියාව
කුමටද විඳිනු බැරි දෙනෙතක හැකියාව
ගහ කොළ පරිසරය හා සංහිඳියාව
නැති තැන සැඟව යනු නිසැකය හැදියාව
දුවනා ලොවට එක් වී දිව යාම මිසක්
නැවතීමක් සොයා යන්නට නොහැකි කමක්
ඇති බව දැනෙයි නොදනිමි කල යුතුද කුමක්
නොපෙනේ පෙනෙන තෙක් මානේ ඊට මගක්
දරමින් දුකද සැප දෛවෙන් ලැබිය යුතූ
කුහුලින් යුතුව නොපැමිණි හෙට ගැනම සිතූ
ගෙවෙනා ජීවිතේ ඇති නැති රසින් යුතූ
සැනසුම කොතනදැයි තනිවම සිතිය යුතූ..?
++++++++++
ReplyDeleteThanks for the link
බොහොම ස්තුතියි. පැමිණීමට සහ ප්‍රතිචාරයට.
Deleteෂා ගොඩක්ම ලස්සනයි.
ReplyDeleteබොහොම ස්තුතියි චතු.
Delete