231. සිතක් සෙමින් මුමුණනවා

 

 

 අඳුරු අහස යට තුනියට 

 වැස්ස වැටෙන විට හවසක 

 මතක පොතේ පිටු තවමත් 

 එකින් එකට පෙරළෙනවා 

 වැස්ස තුරල් වී යද්දිත් 

 යන්න නොදී ආදරේට 

 තියා ගත්ත වැහි බිඳුවක 

 සීත හිතට හමු වෙනවා 

"තෙමි තෙමි ඔය මොකද වැස්සෙ 

 පිස්සුද ඇත්තට කෝලම "

 කන මිරිකපු තදට තාම 

 මේ කන් දෙක රතු වෙනවා 

 සීනි නැතුව හදාගත්ත 

 තිත්ත කෝපි සුවඳ මතට 

 හිත යට කොයිබින්ද ආව 

 සුසුම් වැලක් ගිලිහෙනවා 

 ප්‍රාර්ථනා විතරක් මදි 

 ගොඩයන්නට ජීවිතයම 

 හිතේ හයිය ළඟ නැතිනම් 

 කාට වුනත් වරදිනවා 

වැස්ස මිසක් වැහි බිඳුවක් 

එවිට කාටවත් කුමටද 

ඕන උනත් කල් යනකොට 

ඉබේම අමතක වෙනවා 

අඳුරු වලා පිරි අහසේ 

පහන් තරුව පායනකන් 

ආයෙ හැරෙන්නට ලෝබයි 

නොයා ටිකක් නවතිනවා 

පිස්සුව බෝ කල ඇස්දෙක 

පියමං කර ඇතත් ඈත  

වරදක් නම් වෙන්න එපා 

සිතක් සෙමින් මුමුණනවා...

(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)