103. ඔබට අමතක වීද

දවස පැමිණෙන්නටත් කලියෙන් අතින් අල්ලාගෙන බලෙන්
ගිවිස ගත් හිත බිදී දියවී සුසුම් දුක් කන්දක් මතින්
ඉවස ගන්නට බැරුව තනි වී අඳුරු ආගාධෙක හිතින්
අහස අඬනව ඔයත් දැක්කද කඳුළු ඉල්ලා ගෙන මගෙන්

හිනා වී පෙම් බැන්ද දා සිට පොලෝ තලයට මේ හිත
ගෙනා සතුටට හිලව් වෙන්නට දුකම හිමි වූවා නෙත
පිපී මල් හිනැහෙද්දි විසිරුන අනන්තයටම මී විත
කොහේ සැඟවී ගියාදෝ අද නොදන්නෙමි මා කොයි අත

ලඟට එන්නට බැරිම නම් දුර ඉඳල හරි සැරයක් දෙකක්
සතුට දී හිනැහෙන්න බැරි හැටි අනේ බොරුවට හරි බිඳක්
මටම දුක පවරලා හරි සැනසිල්ලකින් ඉන්නව මිසක්
ඔබට අමතක වීද හොඳටම මේත් ඔය වාගෙම හිතක්.
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)