තනිවෙලා සුසුමක් එතෙද්දී වෙන්ව යන මල් සුවඳක
බොඳ වෙලා ගිය අකුරු අස්සෙන් මතුවෙලා ආ මතකෙක
හමු වුනා ඔබ අදත් කවියක ලිව්ව ඉස්සර දවසක
සැඟවිලා යන විට ලොවෙන් තනිවුන හිතයි හිත හිමි මමයි
හිනැහිලා ඉන්නේ කෙසේ ඔබ තාම ඉස්සර වගෙ තමයි
ඉතිරිලා සෙනෙහස ඉතින් කවි ගෙතුනෙ ඔබටම විතරමයි
මගෙ වෙලා ඔබ හිත පුරාවට සිටි අතීතය දැන් දුරයි
හිර කරන් හිත බැඳි සෙනේ අපෙ මතකයේ කඳුලක් තියා
සමු අරන් මවෙතින් මිදී ඔබ වෙන්ව දුර අහසට ගියා
තටු විදන් රිසි ලෙස ඉගිල්ලී යනෙන විට නව මං සොයා
මම බලන් ඉමි සෙනෙහසින් තවමත් මගෙ අහසයි ඔයා.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි.)
No comments:
Post a Comment