ඉපිද මියයන සුසුම් රැලි ගඟ ගෙවෙන තුරු රැය සීතලෙන්
නැතිද විදියක් මිදෙන්නට සිත දවන මේ රුදු පාළුවෙන්
විහිද පෙති පිපි කුමුදු මල් සිප හමන මදනළ ආදරෙන්
හැකිද එහි ගොස් කියන්නට මම තවම මෙහි සන්තාපයෙන්
සලා සිනහව වශී කල නෙත දිනෙක තුරුලෙහි සැඟවිලා
නොයා මා දෙස බලා දැන් ඔබ හිටියෙ තරුවක නැවතිලා
අයා මුව අත තබා හද විසිරෙන්න කලියෙන් ගිලිහිලා
පියා නෙත් හැර බලමි යලි නෑ ඔබව එහි මම රැවටිලා
නොවී ඔබහට සුසුම් සෝ දුක් මටම වී නම් සැනසුමයි
ලැබී සුපැතුම් සුවෙන් සතුටින් සැපෙන් ඉන්නට අවසරයි
එබී බැලුවොත් මගේ ලෝකෙට පෙනෙන හිස් තැන් අපමණයි
නිවී සිනහා පහන් වැට දැන් හුඟක් කල් හරි කළුවරයි
කිසිත් නොපතා අහස් තලයෙන් හෙමින් බැස යන සඳ ලෙසින්
මටත් පුළුවනි ඉන්න හැමදාමත්ම හිමි නැති ඔබ නමින්
බලෙන් හිර කර ඉනූ කඳුලක් වැටෙන්නට එන නෙත් අගින්
සොවින් ආ මග පිරික්සන්නෙමි වැරදුනාදෝ කොහෙ ඉතින්.
No comments:
Post a Comment