හිතත් එක්කම තනිව දුර ගොස් සිහින මාළිග මං හැදූ
තවත් සුන් බුන් ඉතුරු නොකරම ලැබී දිවි සරදම් රුදූ
මතක් කර ඔය සුවඳ බිඳුවක් සෙනෙහෙ සිත ගාවම මුදූ
නැතත් ඔබ කිරි ඉද්ද පඳුරේ තාම පිපෙනව මල් සුදූ
නවත්වා සමනල්ලු හමුවන ගමනෙ විසිතුරු අහන්න
හිතන් හිටියට දුරුත්තේ අපි එක්ව සිරිපා වඳින්න
වරම් නෑ දඬු කෝඩු හට වෙයි තවත් බොහො පින් පුරන්න
කමක් නෑ ඔබ ගියොත් හැකිනම් මටත් පඬුරක් තියන්න
සුහද කම් ඔය නෙතින් දුටු මේ අදත් ඉස්සර වගෙ තමයි
පැහැද හද පුදසුනෙහි බැතියෙන් රකිමි සැමදාමත් ණයයි
මහද දුක සුසුමන්ම උපදන ගැඹුරු මහ සයුරට සමයි
වරද පව් පින් කිසිත් අප කල අපට අද නොපෙනෙන එකයි.
No comments:
Post a Comment