සිනාවක් පළඳන්න මලකට කඳුළු වගුරන අහසකින්
අසා ගන්නට හැකිය සෙනෙහස උනන මායිම් නොතකමින්
මුවා වෙන්නට තැනක් නොමැතිව සිනා තොටමුණ තනි වෙමින්
ගෙවා දැමු වරු ගණන් සිහි වෙයි ඔබේ සුවදෙහි සැනසෙමින්
සිහිනයක් බව දැනුන මුත් නෑ දෑස් විවරව ඇහැරුනේ
සිහිලසක් ගිනියම මැදින් විත් හද විමන් වැද සැඟවුනේ
ක්ෂිතිජයක් වනවා මිසක් හදවත මියෙන්නට එන දිනේ
ගගනතක් කෙදිනද සැබෑවට සයුරු දිය හා එක්වුනේ
හැපී එකිනෙක සැදී පෙණකැටි සිනා කඳුලක මුසු කල
නැගී පියමං කරයි සසරෙහි වෙරළ වෙත ජීවන රල
බිඳී ආදර මතක සැමරුම් අතීතයෙ සිතුවම් කල
මැකී ගිය මං ලකුණු සසඳමි හදේ මේ දුක සිර කල.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)
ටික දවසකට පස්සේ ආයෙත් හුරු පුරුදු කවිකම්.....
ReplyDeleteබොහොම ස්තුතියි සඳවතියේ ඇවිත් ගියාට.
Delete