මලක පෙති මත සෙනෙහෙ බිඳුවක් විහඟ තුඩකින් තියනවා
අසල ගැවසෙන සිසිල මඳනල එසිරි රහසෙම විඳිනවා
අතර මග අත හැරුණු හීනය දෑස අග යලි බිඳෙනවා
මතක අමතක කරන විදියක් නැතුව හිත දුක් විඳිනවා
පිපෙන විට තුරු හිසක කැකුළක් හෙටට පැතුමක් අතවනයි
නැගෙන විට අවපසෙහි තරුවක් අඳුරු අහසම හැඩ බලයි
හිඳින විට කිති කවා කිසිවෙක් හිත පුරා හරි උණුහුමයි
පිරෙන විට ආදරෙන් දෙසිතක් ලොවම බෙහෙවින් සුන්දරයි
බිඳෙන විට රළ අගිස්සෙන් මුදු සුමුදු පෙණකැටි සැදෙනවා
සිඳෙන විට එක රළක් තව දෙක තුනක් ඈතින් නැගෙනවා
නොගෙන මේ කමටහන් හිත වෙන කොහෙද ඈතක සරනවා
වෙරළ වෙත සංසාර ජීවන රැල්ල හෙමිහිට ඇදෙනවා
අහිමි හිමි නොම සිතා කිසිවක් අපේ වී අපි සිටි එදා
පැමිණි දුක් ඔබ හට නොවී නම් එයයි මගෙ සැනසුම මෙදා
තිබුණි නම් තව එකම පැතුමක් හදෙහි පණ අදිමින් රඳා
පමණි ඒ ඔබ ඊයෙ අද හෙට සසර මතු උපදින සදා!
oba nitharama viyo duka genama liyanne ei ?
ReplyDeleteoba nitharama viyo duka genama liyanne ei ?
ReplyDelete