සඳක් නැති කළු අහස් තලයෙන් සුසුම් දුක් බිම වැටෙනවා
පලක් නැති හීනයක පැටලී ලොවක් නිදි සුව විඳිනවා
මතක් කර එක් දිනෙක මතකය විටින් විට හිත බිඳෙනවා
වෙසක් පහනක් ඈත ගෙපැලක තාම නොනිවී දිලෙනවා
හදාගෙන නම් නැතිව අතොරක් සෑම මොහොතෙම හිනැහුනා
පියා ගෙන ඇස් ඔබේ සෙවණේ නිවී සෙනෙහෙන් සැනසුනා
තියා ගෙන හෙට දිනට පැතුමක් රැයේ සිත ළඟ සැතපුනා
නිසාවෙන් පින්මඳ මෙ දෝතින් නෙලූ මල් යලි ගිලිහුනා
බලා ඉමි දුර අඳුර මැද්දෙත් රුවක සේයා මැවෙනවා
අසා ඉමි පිණි වැටෙන හඬ ඒ මතින් කිසිවක් ඇහෙනවා
මළානික සේපාලිකාවන් හෙමින් සුළඟින් සැලෙනවා
සොයා ගෙන ඒ සුවඳ කිසිවෙක් මවෙත ඒ දැයි සිතෙනවා
එකින් එක මට නොපිපි මල් ඔබෙ නමට හෙට සුපිපුනාවේ
සුසුම් දුක් නෑ ඔබට හිමි මා වෙතම විත් සැඟවුනාවේ
කොහේ කොතැනක වුවද කම් නෑ සිනා මල් පිබිදුනාවේ
අහිංසක ඔය හිතට සැනසුම සදාකල් හිමි වුනාවේ!
No comments:
Post a Comment