126. එදා වාගේම

බිඳක්වත් උණුහුම නොදී තරු සැඟවෙමින් මිය ඇදෙනවා
නිනව්වක් නොගෙනම වලාකුළු ඈත කන්දෙහි එතෙනවා
උදව්වට එන්නේම නෑ හිත හිතු මතේ සැරි සරනවා
මයෙ හිතේ ඔබ සිටින පැත්තට මහා වැස්සක් වහිනවා

කවුළුවෙන් විත් සීත සුළඟක් කුටිය ඇතුලට එබෙනවා
කෙහෙරැලක් මත නළලතේ ආදරෙන් සුසුමක් තියනවා
නැවතෙමින් යලි ඇවිදිමින් මුදු අකුරු තව පිරිමදිනවා
අවදියෙන් නිදි නැතුව තාමත් මගේ සඳ දුක් විඳිනවා

දුව ඇවිත් මල් සුවඳ ඉස්සර ආයෙමත් හිත ඉඹිනවා
සිහිනෙකින් මෙන් මතකපොත පෙර මතකයන් දිග හැරෙනවා
උණුහුමින් ඔබ උන්නු තැන හද මොහොතකට සුව ලැබෙනවා
අද නැතත් හෙට දකින්නට ඔබ දෑස මේ මග බලනවා

පරවුනත් මල් සුවඳ එලෙසින් තාම ගසමුල තියෙනවා
නැලවුනත් සුළගින් ළදල්ලක් කඳුළු පිණි බිම වැටෙනවා
සැනසෙමින් මම කොහොම ඉන්නද එකම පැනයක් තියෙනවා
කකියමින් හද ගැඹුර තාමත් එදා වාගේම රිදෙනවා.
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)