මුතු පිනිදිය ගලා හැලෙන
සොඳුරු නිසල රෑ යාමෙක
පසළොස්වක සඳක් වගේ
නුඹ දෝතට වැඩියා
මිහිරි හැඟුම් සමුදායක
පාවී පාවී සරන නිබඳ
සන්සුන් නැති හිතට නුඹව
හරිම බරට දැනුනා...
කඳුළු සුසුම් හසරැලි වී
උණුසුම් වූ සෙනෙහස ළඟ
ලියවෙන හැම කවි පදයම
නුඹේ නමට ගෙතුනා
කිසිම දිනෙක නොවුණු ලෙසින්
සොඳුරු හැඟුම් මවුන හදේ
පිපී බිඳෙන පිනි කැටයත්
සුන්දර ලෙස පෙනුනා...
දිලිසෙන නිල් ඇස් දල්වා
මදෙස බලා නුඹ සිටියා
මුළු ලෝකෙම මගේ වෙලා
එවිට සිතට දැනුනා
හදට තුරුළු කර සතොසින්
මලක් වගේ බලාගන්න
නුඹට නිබද සෙත් සදන්න
පොරොන්දුවක් දුන්නා...
No comments:
Post a Comment