දිලී නොදිලී රැයේ ඉකිබින්ද තරු රෑන
ඈත මන්දාරමක තනිවුනා
හිතේ උණුහුම ගාව තුරුළු වී හිටි රුවක්
පෙනී නොපෙනී ගිහින් සැඟවුනා
වැටී පරවුණ මලක සිනිඳු පෙත්තෙන් පැමිණ
හිතේ පතුලට සුවඳ කිමිදුනා
බලා දෑසින් දෑස මිදුන සුසුමක සිහිළ
මැකී ගිය සිතුවමක බොඳවුනා
වැටී හොඳටම වැස්ස රිදී අත්තටු සේද
කදෝකිමියෙක් සෙමින් වැලපුනා
වැවේ දිය රැළි මතට අතහැරපු අපෙ හීන
අසනි සැරයක තිබී හමුවුනා
හැපී සිතුවිලි අතර ඉනූ කවියක සිරව
නොකී සෙනෙහෙක අරුම දියවුනා
ලිහී මතකය විසුල පලා යන්නට බැරුව
මගේ හිත අනේ අසරණ වුනා.
රසයි
ReplyDelete