මේ වගේ වැහි වහින දිනවල අඳුරු ලාගෙන කළුවට
පේ වෙලා ලෝකෙට පෙනෙන්නට ඉන්නෙ මං ඒ බොරුවට
සේ දිලා ගිය මතක දෝතම ආයෙ අරගෙන තුරුලට
පා වෙලා යමි අතීතේ අපෙ පාට දේදුණු හවසට
සේ දිලා ගිය මතක දෝතම ආයෙ අරගෙන තුරුලට
පා වෙලා යමි අතීතේ අපෙ පාට දේදුණු හවසට
කාරණාවක් කියා ගන්නට බැරුව ලැතවී අහසට
තාරකාවක් හඩා තනියම බැසගියා සිඳු පතුලට
ආයෙපාරක් ඇස් පුරාවට රුව දකින්නට නැතුවට
හීන දාහක් දකිමි තවමත් ඔබ තියාගෙන හිතයට
පෙන්වමින් අප අතර හිස්තැන් නික්මුනත් මුව මදහස
ඉන්පසුත් හඬමින් සිනාසෙමි එයයි ප්රේමයෙ අනුහස
පින් පුරන් හිත යට තියාගෙන සසරෙ හමුවන අදහස
වෙන් වුනත් අපි තාම එහෙමයි අපේ හිත්වල සෙනෙහස
ඇන්නවිත් මුදු සිනා සරදම් සුවඳ රැන්දුණු මං පෙතේ
එන්න එන්නම හිතට තනිකම වැස්ස සේ විත් ලං වෙතේ
දෙන්න නෑ අද ඇත්තමයි මං යන්න කොහෙවත් හිතුමතේ
ඉන්න නැවතී ටික වෙලාවක් මගේ මේ උණුසුම් හිතේ.
No comments:
Post a Comment