Thursday, December 10, 2020

147. හීන ගිලිහී...















රෑට තනිවුන පාලු අහසක අන්ධකාරයෙ තනිවෙලා
කාට හැකිවෙද නාඬ ඉන්නට හීන යනවිට ගිලිහිලා
තාම නොවැසුන දෑස මගහැර සීත සුසුමක් බිම හෙලා
දෑත දිගුකර වැළඳ ගන්නෙමි හැකි වුනානම් ලං වෙලා 

පාර පෙනි පෙනි ගිහින් දිගටම දිනුම් කණුවට අත දුරින්
බාර ගන්නට වුනෙ පරාජය වාසනාවක් නැති කමින්
සූර ගෙන අවසාන පන්දුව බිඳුන පැතුමක ඉකිලමින්
තාම කකියන හදෙහි පතුලේ තියේ කඳුලක් මියයමින් 

බාලයන් රජවන කිරීටෙක කිරුළු දරමින් සිතු ලෙස
මාලයක් මල් නුහුරු ගෙලවට පළඳවන්නට බැරි ලෙස
තාලයන් අහුරා තියා ගී ආයෙමත් නෑසෙන ලෙස
කාලයට ඉඩ දෙමු ඔහේ හිත පාරවන්නට රිසි ලෙස  

සීරුවට එක වැස්ස වැටුනත් දියවෙලා කළු මේ කුලක්
බේරගෙන පෙති තාම හිනැහී ඉන්නවා සමහර මලක්
තෝරගෙන දේදුන්න සාදන රහස ගෙන සතුටෙන් බිඳක්
ඒවි යලි සමහර වෙලාවට අපට සුවදායක හෙටක්.


No comments:

Post a Comment

සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.