Monday, December 14, 2020

148. කමුද බරිකිත් ?













ඉෂ්ට වෙන්නැති පැතුම් අභියස තට්ට තනියම වැළපුනා
දෂ්ට කරමින් සිනා සරදම් වටේටම හිත කැරකුනා
කට්ට කළුවර මකා ගෙන හඳ වළා වියනෙන් මතුවුනා
වට්ටවන්නට හයිය හිත බිම තාම බෝලෙට බැරි උනා 

පට්ට කිව් අය පට්ටමත් නෑ සොබා දහමට වෙයි නතූ
කට්ට අපටම නොවේ කාටත් කන්න වෙයි දෛවය සතූ
දිට්ඨ ධම්මය රසල් හට අද පෙන්වමින් කි කි ගතූ
මට්ටු කලෙ ඉසුරෙහි උදානය එක්ව හීනය අප පැතූ 

ගැස්ම කොපමණ නම්ද ඉහිළුව යැව්ව අවසන් පන්දුවේ
හුස්ම එවෙලෙහි ගත්තෙ කවුරුද දන්නෙ නෑ මම නම් නොවේ
ගැම්ම ටික ටික යද්දි අතහැර අපව බිඳි බිඳි බින්දුවේ
දුන්න හතරට සියක්‌ මල්වෙඩි තාම හිත තුළ පත්තුවේ 

හැන් ගෙමින් කළු මේඝ දූතයෙ වැස්ස සිටියදි පැත්තකින්
ඇස් පියන් මත සඳ කිනිත්තෙන් ඉහේ සඳ දිය යන්තමින්
කල් බලන්නට දින දෙකක් තව තියේ හිත පිරිමද්දමින්
හිස් අතින් ආ අපිට කෝකත් එකයි කමු බරිකිත් ඉතින්

වින්ද තරමට දුක් සුසුම් ලය සතුට සැනසුම ඉස්තිරයි
බින්ද තරමට පරාජය හද දිනුම සිත මන්මත් කරයි
මන්ද අඳුරට දිස්න දුන් තරු කොහෙද නෑ අද සත්තකයි
නින්ද අහිමිව ලියපු කවි රෑ බලනකොට හරි ලස්සනයි. 


No comments:

Post a Comment

සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.