Friday, January 31, 2020

123. මටත් පඬුරක් තියන්න











හිතත් එක්කම තනිව දුර ගොස් සිහින මාළිග මං හැදූ
තවත් සුන් බුන් ඉතුරු නොකරම ලැබී දිවි සරදම් රුදූ
මතක් කර ඔය සුවඳ බිඳුවක් සෙනෙහෙ සිත ගාවම මුදූ
නැතත් ඔබ කිරි ඉද්ද පඳුරේ තාම පිපෙනව මල් සුදූ

නවත්වා සමනල්ලු හමුවන ගමනෙ විසිතුරු අහන්න
හිතන් හිටියට දුරුත්තේ අපි එක්ව සිරිපා වඳින්න
වරම් නෑ දඬු කෝඩු හට වෙයි තවත් බොහො පින් පුරන්න
කමක් නෑ ඔබ ගියොත් හැකිනම් මටත් පඬුරක් තියන්න

සුහද කම් ඔය නෙතින් දුටු මේ අදත් ඉස්සර වගෙ තමයි
පැහැද හද පුදසුනෙහි බැතියෙන් රකිමි සැමදාමත් ණයයි
මහද දුක සුසුමන්ම උපදන ගැඹුරු මහ සයුරට සමයි
වරද පව් පින් කිසිත් අප කල අපට අද නොපෙනෙන එකයි.

Friday, January 17, 2020

122. ඒ මා නොවේ
















තත්පරෙන් තත්පරය හිමිහිට ගෙවී අද දවසත් නිමයි
හිස්කමින් පිරි හිතට සැනසුම එදා වගෙමයි මහ දුරයි
ඇස් කොනින් ඔබෙ රුව හොයාගෙන දෑස ඉගිලෙන්නට හදයි
ඇත්තමයි මේ වැටෙන හුස්මත් එන්න එන්නම මට බරයි

පිණි දියෙන් ඔබෙ සෙනෙහසේ හරි හිතු මනාපෙට නෑවුනූ
පිපි මලක් විය මේ හිතත් හෙට ලොව දිනන්නට පේවුනූ
හිමි කමක් නැති බව දැනී කඳුලින් නුවන් යුග සේදුනූ
වැහි බිඳක් නැති ආකහෙන් කවදා ලැබෙන්නද දේදුනූ

මුණ ගැසී ඔය රුව දකින්නට ආයෙ මොහොතක් සුවදෙන
හැපි හැපී සමුදුර රළක් මෙන් සිත කොතෙක් නම් අයදින
වහ වැටී සේපාලිකා මල් සුවඳ මත්තෙම වදවෙන
තටු සිදී ගිය සමනලිය මෙනි මාද ටිකකින් මිය යන

මහමෙරක් වන් දුක දරාගෙන අහිමි වුන සැනසුම් සුවේ
සියදහස් සැරයක් දැවී හිත එකම නමකිය කෙඳිරුවේ
මදහසක් ලෝකෙට පෙනෙන්නට අමුණගෙන යන්තම් මුවේ
සිහිනෙකින් මෙන් සැරිසරන්නෙමි එහෙත් ඒ මා නම් නොවේ!
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Thursday, January 9, 2020

121. රිදුනු හිත කවියක ලියා
















මලානික එළි නිවා දමමින් තරුද අහසේ මියගිහින්
කතා නොකරම මල්ද ගහකොළ හිදී අඳුරේ නිදියමින්
මුවාකර දුක් විඳින මේ හිත මහා සැනසුම් සුසුමෙකින්
වතාවක් එක ඇවිත් ඉන්නට බැරිද මා ළඟ සිහිනෙකින්

බලා ගෙන මග හිනා දෝතින් අරන් ඔබ ඒවිය කියා
ගෙවා දැමු සති මාස අපමණ නෙතේ බර කඳුළුම තියා
සොයා ගන්නට ඕන මුත් ලොව අහිමි ඔබෙ සුවඳින් එහා
නවාතැන් ගමි තාම සුසුමක බිඳුණු හිත කවියක ලියා

ඈත නික්මී ගියත් සමුගෙන එදා ඔබ මගෙ හිත අරන්
මෑත තාමත් එහෙමමයි මම සුවඳ මතකයෙ ඇස් පියන්
දෑත පටලා තුරුළු වෙන්නට ආදරේ හිත හිර කරන්
ආයෙ හැකිවෙද කවමදා හරි දන්නවා නම් මට කියන්.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Tuesday, January 7, 2020

120. ආදර මතක සැමරුම්












සිනාවක් පළඳන්න මලකට කඳුළු වගුරන අහසකින්
අසා ගන්නට හැකිය සෙනෙහස උනන මායිම් නොතකමින්
මුවා වෙන්නට තැනක් නොමැතිව සිනා තොටමුණ තනි වෙමින්
ගෙවා දැමු වරු ගණන් සිහි වෙයි ඔබේ සුවදෙහි සැනසෙමින්

සිහිනයක් බව දැනුන මුත් නෑ දෑස් විවරව ඇහැරුනේ
සිහිලසක් ගිනියම මැදින් විත් හද විමන් වැද සැඟවුනේ
ක්ෂිතිජයක් වනවා මිසක් හදවත මියෙන්නට එන දිනේ
ගගනතක් කෙදිනද සැබෑවට සයුරු දිය හා එක්වුනේ

හැපී එකිනෙක සැදී පෙණකැටි සිනා කඳුලක මුසු කල
නැගී පියමං කරයි සසරෙහි වෙරළ වෙත ජීවන රල
බිඳී ආදර මතක සැමරුම් අතීතයෙ සිතුවම් කල
මැකී ගිය මං ලකුණු සසඳමි හදේ මේ දුක සිර කල.
(පින්තූරය අන්තර්ජාලයෙනි)
සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.