Friday, September 27, 2019

105 .මටත් ආසයි












හෙටත් අද වාගේම වනු ඇති බවට සලකුණු පෙනෙනවා
ඉහත් තාවෙන් තාම ආකහෙ අඳුරු හෙවනැලි ඇදෙනවා
තවත් පාරක් පෑරුනා හිත, කමක් නෑ ඔහෙ ඉන්නවා
ගියත් මගහැර නොදුටුවා සේ දුටුව බව මං දන්නවා

දුවන්නට ගව් ගානකට දුර යලිත් කලබල වෙනකොට
හිතන්නට ඔබ තාම හරිබව හිතක් දිගටම එනකොට
සදන්නට පෙර සුවඳ මතකය බිඳින් බිඳ කැලතෙන කොට
ගෙවන්නට සති අන්තයම දිග මේත් හොඳටම ඇති මට

පිටත් කර දුක් සුසුම් ඈතක සුළං සිහිලැල්ලක් දිගේ
පවත්වයි සංවාද පිණි මුතු සිනිඳු මල් පෙත්තක අගේ
නවත්තන්නට ඔයා එනකන් සුවඳ මල් මාවත දිගේ
මටත් ආසයි හිනා වෙන්නට ආයෙමත් ඉස්සර වගේ.
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)

104. ඔයා ගිය දවසේ ඉඳන්














දවස් ලබනව දවස් ගෙවෙනව වැහිත් වහිනව පැල් බැඳන්
මතක් වෙන වාරයක් ගානට දැවී යයි හිත නෙත් තෙමන්
හුඟක් දවසට කඩන් වැටෙනව අතීතය ළඟ ඇස් පියන්
හිතත් අරගෙන මගෙන් සමුගෙන ඔයා ගිය දවසේ ඉඳන්

ඉස්සරම ඒ දවස් වල ආදරේ ඉතිරුණ හිත් වලින්
ඇත්තටම හොයා හොයා අපි අප හිටිය අන්දම මත් වෙමින්
ලස්සනම මතකයකි තව හිත බිඳින සුසුමක ගින්දරින්
වැස්ස මැදදෙත් හිටියා සමනලයෙක් නොයා සිත් ගත් මලින්

ආයෙමත් ඉගිලෙන්න අහසට දකින දා සිහිනෙක නිමී
කෝමවත් හිත දෙන්නෙ නෑ මගෙ මතකයේ මම නවතිමී
කාවවත් අපි වැරදි නෑ මේ දෛවයයි පිළිගෙන ඉමී
ආදරෙත් පවතින්නෙ කවදත් නොවන විදියටමයි හිමී.
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Tuesday, September 24, 2019

103. ඔබට අමතක වීද



















දවස පැමිණෙන්නටත් කලියෙන් අතින් අල්ලාගෙන බලෙන්
ගිවිස ගත් හිත බිදී දියවී සුසුම් දුක් කන්දක් මතින්
ඉවස ගන්නට බැරුව තනි වී අඳුරු ආගාධෙක හිතින්
අහස අඬනව ඔයත් දැක්කද කඳුළු ඉල්ලා ගෙන මගෙන්

හිනා වී පෙම් බැන්ද දා සිට පොලෝ තලයට මේ හිත
ගෙනා සතුටට හිලව් වෙන්නට දුකම හිමි වූවා නෙත
පිපී මල් හිනැහෙද්දි විසිරුන අනන්තයටම මී විත
කොහේ සැඟවී ගියාදෝ අද නොදන්නෙමි මා කොයි අත

ලඟට එන්නට බැරිම නම් දුර ඉඳල හරි සැරයක් දෙකක්
සතුට දී හිනැහෙන්න බැරි හැටි අනේ බොරුවට හරි බිඳක්
මටම දුක පවරලා හරි සැනසිල්ලකින් ඉන්නව මිසක්
ඔබට අමතක වීද හොඳටම මේත් ඔය වාගෙම හිතක්.
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි)

Monday, September 23, 2019

102. ඉතින් පුදුමයි
















මදහසක් මුව පිපි ගමන් හිත ඈත ලෝකෙක ඇදෙනවා
වදනකින් තෙපලන යමක් හිත මහ ගොඩක් දුර නිවනවා
දකිනකන් සිතුවිලි ගඟක් තුළ කිමිදෙමින් සැරි සරනවා
සමහරක් අය දන්නෙ නැතුවම ගොඩක් පින් කර ගන්නවා

එළිය පුංචිම පුංචි තරුවක වැහි බරින් පිරි හවසක
තනිය දිය කර සෙනේ හිත ළඟ හීදී අවපස අහසක
උහුල ගනු බැරි වේදනා දෙන හිතම සසැලෙන මොහොතක
දසුන ඔබෙ මට ලෝකයම බව ලියමි සෙනෙහෙන් කවියක

එකින් එක සීරුවෙන් ගලපා සියුම් ඉරියව් පිරිමැද
මඳින් මද ආදරේ අතුරා දැහනකට සුව සමවැද
යලිත් කිසිදා නොයන්නට ආ වගම මවෙතට පිරිසිඳ
ඉතින් පුදුමයි තාම ඔබ නැවතුනා මගෙ හිත හරිමැද.
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි.)

Friday, September 20, 2019

101. දුරින් නොව ළඟින්.












බලන් ඉන්නට බැරිම තැනකදි අහක බැලුවට හෙමි හෙමින්
දුවන් විත් කලබලෙන් මගෙ නෙත් නිරන්තර නුඹ පිටුපසින්
බිදන් හද ඉම ඉවුරු උතුරන නිමක් නැති සෙනෙහස ගඟින්
මටත් මා දැන් අහිමි වී බව පසක් කරදෙනවා දුකින්

වගක් නැතුවම බැහැල අහසින් මූදටම යනකොට ඉර
අහක් කර නෙත් මායිමෙන් රුව නුඹත් පිය මැන්නා දුර
සඳක් ආවත් හිනා වීගෙන විලෙන් නිල් දිය ඉඳුවර
නිවෙන් නේ කවදාද නොදනිමි හිතේ මේ මහ කළුවර

ලැබුන් නැතිවට කමක් නෑ මට දුරින් හෝ හිඳ පෙනේ නම්
පිළිස්සෙන හිත මොහොතකට හෝ එයින් බිඳුවක් නිවේ නම්
අගිස්සෙත් අතු නුඹේ සිනහව අරන් හෙට මල් පිපේනම්
දුරස් නෑ මේ මගේ ළඟමයි නොවෙද නුඹ මගෙ හිතේ නම්.
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි.)

Wednesday, September 18, 2019

100. වෙන් වීම












තවත් හරි පොඩි දවස් ගානයි මෙහෙම ඉන්නට තියෙන්නේ
අදත් මතකයි හමුව පළවෙනි සිනාවක් නෙත රැදෙන්නේ
නවත් තන්නට නොහැක නොදැනිම සුසුම් පමණකි නැගෙන්නේ
මලක් අත්හැර ගන්න බැරුවද හිතට මේ දුක හිතෙන්නේ

සිතින් මත් වී සුවඳ ඉවකර දොරටු හද ඉම හැර තියා
ගසින් නික්මී බිමට ගිලිහී වැටුණු මල් ඇත්දැයි සොයා
වටින් එන සරදම් සිනාවන් සමග පැටලෙන්නට නොයා
ඉතින් මතකද ආව හැටි මම හිමින් බර අඩි තිය තියා

හිතුනු විටකදී සුවඳ ගන්නට මේසෙ මත ළඟ පාතකින්
හිටපු හැටි මල් මතක් වෙනකොට ගැහේ හිත හරි වේගෙකින්
දැනුනු විට දුක බෙදාගන්නට බලා එදෙසම සෝකෙකින්
පිපුණු පරවුණු එහැම මලටම තාම මං හරි ආදරෙන්

වසර දොළහක සොඳුරු මතකය දසත හැමතැන විසුරලා
නතර වෙන්නට හිතෙන තරමට හිතට තනිකම එක්කලා
අතර මග හිමි අහිමි සේරම අතීතය වෙත පවරලා
සසර අනියත දහම පිළිගෙන දිනෙක යමු අපි වෙන් වෙලා

Monday, September 16, 2019

99. මගේ පව්



අනන්තයකට අරන් ගිය හිත හීන ලුහු බැඳගෙන තදින්
අහස් තලයද කඳුළු වගුරයි රිදුම් පිරිමදිමින් හෙමින්
හිතන්නත් බැරි හදිස්සියකින් ගෙවී ගොස් තත්පර සැණින්
ඇවිත් තව සතියකුත් ආපහු මටම විඳවන්නට ඉතින්

කතා නොකරන හදවතක් තුල සදා සිරගත වී ඉඳ
බදා ගෙන දුක හඬා වැලපෙන මගේ සන්තානයෙ හද
පුරා දැල්වෙන මහා ගින්නක එකදු ලකුණක් හෝ මඳ
නෙතේ කැල්මක දකීදෝ නුඹ නිහඬ වන්නෙමි බිය වැද

හිතේ සැනසුම පිරී ඉතිරුණ පියවි සිහියට හරි ළඟින්
අගේ ඇති දිග දවස් තිබුනා මටත් කාලයකට කලින්
සඳේ එළියත් අහිමි වී තනි වෙද්දි අහසක් කළුවරින්
මගේ පව් මට තනිව ගෙව් හැකි උදව්වක් නැතුවම නුඹෙන්
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි.)
.

Tuesday, September 3, 2019

98. රාහුල පොඩි පුතා
















හතයි අවුරුදු නමුත් කල්පෙක පමණ දිගු කල් ඉක්මින
දුකයි හරියට උපන් දවසෙම අතැර විය අබිනික්මන
හුඟයි අද සිරි සඳළු තලයේ නොයිවසිල්ලකි අපමණ
බලයි මග පොඩි පුතා රාහුල පියා දකිනට සිතමින

නෙළුම් මල් පෙති වගේ සිරිපා හිමින් පොළොවෙහි තිය තියා
දිළුම් දෙන ඈතටත් බැබළී වඩින අන්දම බුදු පියා
හැඬුම් එන හිත මුවා කල මව් තුරුල්ලෙහි හිඳ නෙත් අයා
නොහිම් සෙනෙහෙන් බලා සිටියා පියා මගෙ මේ යැයි කියා

පපා සිනහා අතේ එල්ලී, තෑගි ගන්නට සිතමින
තෙමා දමමින් බලා සිටි නෙත් සුසුම් සෝ දුක් කඳුළින
අතා රින්නෙම නැතුව වෙහෙරට යන තුරාවට සතුටින
ඉතා සුරතල් කතා කියමින් ගියා පියතුම සමගින

අරන් දෝතක් තරම් වැලිකැට සෑම දාමත් උදයෙහී
ඉතින් මෙතරම් ඔවා මාහට ලැබෙන්නැයි අද දිනයෙහී
නිතින් කීකරු වෙමින් සැමටම පිහිටියෙන් දම් ගුණයෙහී
රහත් විය දුක් නසා පොඩි පුතු රහල් හිමි පිය සෙවණෙහී
(පින්තුරය අන්තර්ජාලයෙනි.)
සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.