Wednesday, December 9, 2020

146. කළුවර ලඟට වෙලා














මල් පෙති වැටුනා නටුවෙන් මිදිලා
සිත සුසුමක හැපිලා
තරු එළි නිවුනා එකිනෙක මැකිලා
නෙත කඳුලක වැදිලා 
මිහිදුම් ඉරුණා ඈතට ඇදිලා 
හද රිදුමක එතිලා
පියමං කළදා ඔබ දුර ඈතක
මගෙ අත අත හැරලා
 
ඇතිවෙන නැතිවෙන සැප දුක හමුවේ
එකතැන නොනැවතෙමින් 
සසරෙහි වෙරළත සොයමින් පැමිණෙයි
ජීවන රැල්ල නිතින්
සනසන කලඹන සිතුවිලි පිරිමැද
හද බිතු අතර සෙමින්
හමුවන වෙන්වන ලෙන්ගතුකම් ඇත
සසරෙහි පුරුදු ලෙසින් 

හැරගිය පෙම හිත පාරනකොට පෙර
මතකයෙ නතර වෙලා
මියැදුන හීනය සිහිපත් වේ මල්
සුවඳක මිලින වෙලා
අහිමිව ගියමුත් අහිතක් නෑ හිත
එය දැන් පුරුදු වෙලා
තනිකම කවියක හිර කර ගන්නෙමි
කළුවර ලඟට වෙලා


No comments:

Post a Comment

සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.