කොළඹ අහසින් බැහැල යන ඉර තියා තව දිනකට තිත
දියඹ නොදැකම අඳුර තුරුලෙහි පියා සැනසෙනවා නෙත
කළඹ මින් හද සසල සිතුවිලි අතීතෙක නැවතුනු හිත
නිහඬ වම දුක දරා වැළපෙයි තියා ළඟ කඳුලක තෙත
කළඹ මින් හද සසල සිතුවිලි අතීතෙක නැවතුනු හිත
නිහඬ වම දුක දරා වැළපෙයි තියා ළඟ කඳුලක තෙත
හෙලා වැව් දිය මතට හසරැල් හැපීගෙන සුළඟෙහි මඳ
වලා අතරින් මිදී ටිකකින් ඇවිත් හිනැහෙන විට හඳ
විලාපෙන් රෑ රැහැයි සුසුමක් හදේ බිඳෙමින් යන සඳ
ගලා විත් සඳ එලිය වගෙ නුඹ මගේ ළඟ නවතිනවද
වලා අතරින් මිදී ටිකකින් ඇවිත් හිනැහෙන විට හඳ
විලාපෙන් රෑ රැහැයි සුසුමක් හදේ බිඳෙමින් යන සඳ
ගලා විත් සඳ එලිය වගෙ නුඹ මගේ ළඟ නවතිනවද
අහස ඔබ නොම පෙනෙන නිම් හිම් තවම මට ඉස්සර වගේ
පහස තරු කැකුලියන් අපමණ සිනා සී ඔබ යන මගේ
ඉවස ගෙන හිත තවම වදවෙන සෙනෙහෙකට ගිය හිතුමතේ
පහස තරු කැකුලියන් අපමණ සිනා සී ඔබ යන මගේ
ඉවස ගෙන හිත තවම වදවෙන සෙනෙහෙකට ගිය හිතුමතේ
දවස අහවර කරමි ඉවකර සුවඳ ඔබෙ සුසුමක් දිගේ
