150. ටැංකිව් LPL

හමන සුළඟට වැඩිය වේගෙන් දහසයක් දින ගත වුනා
හවස හනිකට ඉවර කර වැඩ වසන්තම් වෙත යොමු උනා
හයට හතරට විකට් අතරට වෙහෙස සිත ගත දිය වුනා
බොහොම ටැංකිව් දුන් විනෝදෙට කොරෝනත් අමතක උනා 

ගාලු කොටුවෙන් බැහැල එළියට විසුනු කර දුටු හීනය
වාඩ මචනුත් එක්ක යාපනෙ ගියා නොවැ කුසලානය
වාලු කතරෙහි වාඩි වුන හිත නොදැක කාසියෙ වාසිය
පාලු මකමින් ඇහේ තාමත් අස්සයන් ගිය වේගය 

හිතේ කහටක් කොහෙද ලැබු ජය උපරිමයි මැනැවින් සිතා
නැගේ කිතුගොස තවම එක ලෙස පෙන්වමින් කිරුලෙහි ලතා
අගේ දැක මිනිසත් කමේ උණු වුන හිතින් බිඳුවක් සිතා
අනේ අර රනවුට් එකත් යලි දුන්න නම් ඉහළයි ඉතා 

බැරි උනත් සැනසෙන්න ජය ගෙන හීන කුසලානය දිනන්
හැකි වුනා දෙක වෙන්න පිටියෙහි පැමිණිලා බිංදුවෙ ඉඳන්
නැගිටලා වැටි වැටි උනත් සිත සුසුම දුක අමතක කරන්
සුපිපුනා දහසක් කුසුම් G G ගෙ ආගමනය බලන් 

අමුණමින් ඇහැරුණු සිතුම් එක එක හෙමින් කවි අතරෙහී
සඟවමින් ගිලිහුණු පැතුම් බිම වැටුණු උල්කා පතුලෙහී
නිමවමින් එල් පී එලුත් සමුගෙන දුරස් වන මොහොතෙහී
සැනසෙමින් ඉමි නිවෙන දිලිසෙන මතක මං පෙත අතරෙහී.

149. ජයෙන් ජය වේවා අද...

ගියද පසු බැස විටෙක නොසිතුව විලස රිදි සිත තද කරන්
නොමද තෙද ඔද වැඩුනෙ දින දින පිටියෙ අණසක පතුරුවන්
සැරද නම සිරි දකුණු ලක කිතු ගොසට අබිමන් එක් කරන්
නොවැද යුද ජය ලැබෙන තුරු යලි හැරුනෙ කවදද සිංහයන්

නොදා අහකට උගත් පාඩම් දවා පැරදුම් චිතකය
බදා එකමුතුකමින් නෙලුවොත් ඵලය ජය අප අතරය 
සදා නොමැකී තියෙන එක වගෙ හිතේ D G මතකය
එදා බැරි උන නමුත් අද හැකි පහු කරන්නට ශතකය

දිදුල සඳකැන් මැද තුශාරය පිපුණු හිත් සැණෙකින් බිඳී
නොකළ කිසිවක් වෙද ධනංජය පිටිය මැද සටනෙහි රැඳී 
නිසල වන පමණටම ගැඹුරයි ගඟෙහි දිය නිහඬව හිඳී
සසල සිතුවිලි නිහඬ රෑ යම ගෙවෙන තුරු හිත පිරිමදී 

අතට අත දී හිතට හිත දී එළඹි සිහිහෙන් හිඳ තද 
තිතට වැඩ පෙන්වන්න පිටියෙහි බිඳල නැගිටින රුපුනොද
සතුට උතුරා යන්න අපමණ දෝර ගලමින් හිත මැද
ඔබට මෙලෙසින් එවමි සුපැතුම් ජයෙන් ජය වේවා අද !!!

148. කමුද බරිකිත් ?

ඉෂ්ට වෙන්නැති පැතුම් අභියස තට්ට තනියම වැළපුනා
දෂ්ට කරමින් සිනා සරදම් වටේටම හිත කැරකුනා
කට්ට කළුවර මකා ගෙන හඳ වළා වියනෙන් මතුවුනා
වට්ටවන්නට හයිය හිත බිම තාම බෝලෙට බැරි උනා 

පට්ට කිව් අය පට්ටමත් නෑ සොබා දහමට වෙයි නතූ
කට්ට අපටම නොවේ කාටත් කන්න වෙයි දෛවය සතූ
දිට්ඨ ධම්මය රසල් හට අද පෙන්වමින් කිය කිය ගතූ
මට්ටු කලෙ ඉසුරෙහි උදානය එක්ව හීනය අප පැතූ 

ගැස්ම කොපමණ නම්ද ඉහිළුව යැව්ව අවසන් පන්දුවේ
හුස්ම එවෙලෙහි ගත්තෙ කවුරුද දන්නෙ නෑ මම නම් නොවේ
ගැම්ම ටික ටික යද්දි අතහැර අපව බිඳි බිඳි බින්දුවේ
දුන්න හතරට සියක්‌ මල්වෙඩි තාම හිත තුළ පත්තුවේ 

හැන් ගෙමින් කළු මේඝ දූතයෙ වැස්ස සිටියදි පැත්තකින්
ඇස් පියන් මත සඳ කිනිත්තෙන් ඉහේ සඳ දිය යන්තමින්
කල් බලන්නට දින දෙකක් තව තියේ හිත පිරිමද්දමින්
හිස් අතින් ආ අපිට කෝකත් එකයි කමු බරිකිත් ඉතින්

වින්ද තරමට දුක් සුසුම් ලය සතුට සැනසුම ඉස්තිරයි
බින්ද තරමට පරාජය හද දිනුම සිත මන්මත් කරයි
මන්ද අඳුරට දිස්න දුන් තරු කොහෙද නෑ අද සත්තකයි
නින්ද අහිමිව ලියපු කවි රෑ බලනකොට හරි ලස්සනයි. 

147. හීන ගිලිහී...

රෑට තනිවුන පාලු අහසක අන්ධකාරයෙ තනිවෙලා

කාට හැකිවෙද නාඬ ඉන්නට හීන යනවිට ගිලිහිලා
තාම නොවැසුන දෑස මගහැර සීත සුසුමක් බිම හෙලා
දෑත දිගුකර වැළඳ ගන්නෙමි හැකි වුනානම් ලං වෙලා 

පාර පෙනි පෙනි ගිහින් දිගටම දිනුම් කණුවට අත දුරින්
බාර ගන්නට වුනෙ පරාජය වාසනාවක් නැති කමින්
සූර ගෙන අවසාන පන්දුව බිඳුන පැතුමක ඉකිලමින්
තාම කකියන හදෙහි පතුලේ තියේ කඳුලක් මියයමින් 

බාලයන් රජවන කිරීටෙක කිරුළු දරමින් සිතු ලෙස
මාලයක් මල් නුහුරු ගෙලවට පළඳවන්නට බැරි ලෙස
තාලයන් අහුරා තියා ගී ආයෙමත් නෑසෙන ලෙස
කාලයට ඉඩ දෙමු ඔහේ හිත පාරවන්නට රිසි ලෙස  

සීරුවට එක වැස්ස වැටුනත් දියවෙලා කළු මේ කුලක්
බේරගෙන පෙති තාම හිනැහී ඉන්නවා සමහර මලක්
තෝරගෙන දේදුන්න සාදන රහස ගෙන සතුටෙන් බිඳක්
ඒවි යලි සමහර වෙලාවට අපට සුවදායක හෙටක්.

146. කළුවර ලඟට වෙලා

මල් පෙති වැටුනා නටුවෙන් මිදිලා
සිත සුසුමක හැපිලා
තරු එළි නිවුනා එකිනෙක මැකිලා
නෙත කඳුලක වැදිලා 
මිහිදුම් ඉරුණා ඈතට ඇදිලා 
හද රිදුමක එතිලා
පියමං කළදා ඔබ දුර ඈතක
මගෙ අත අත හැරලා
 
ඇතිවෙන නැතිවෙන සැප දුක හමුවේ
එකතැන නොනැවතෙමින් 
සසරෙහි වෙරළත සොයමින් පැමිණෙයි
ජීවන රැල්ල නිතින්
සනසන කලඹන සිතුවිලි පිරිමැද
හද බිතු අතර සෙමින්
හමුවන වෙන්වන ලෙන්ගතුකම් ඇත
සසරෙහි පුරුදු ලෙසින් 

හැරගිය පෙම හිත පාරනකොට පෙර
මතකයෙ නතර වෙලා
මියැදුන හීනය සිහිපත් වේ මල්
සුවඳක මිලින වෙලා
අහිමිව ගියමුත් අහිතක් නෑ හිත
එය දැන් පුරුදු වෙලා
තනිකම කවියක හිර කර ගන්නෙමි
කළුවර ලඟට වෙලා

145. පාඩුවේ යන ගමන යමු අපී

ඇති වෙමින් නැති වෙමින් ගලන මේ ජීවිතේ
පුදුමෙකැයි විටෙක සිත කියනවා 

ඉක්මවා තරම පිම්බෙන සබන් බෝල හරි
ඉක්මනට උඩ ගිහින් බිඳෙනවා
පැහැය නැති උනත් ඉමිහිරි සුවඳ දෙන ඉතා
කුසුම් රෑ තුන් යමෙත් පිපෙනවා
බලන් හිටියොත් අහස පහු වෙලා හරි හඳක්
කළා සොළසක් අරන් පිපෙනවා

 

දිනුම පැරදුම දෙකම උරුමයක් වූ ලොවේ
සම සිතින් ලැබෙන දේ ගමු අපී
දුවන අය දුවපු දෙන් හති වැටෙනකන් ඔහොම
බලාගෙන පැත්තකින් ඉමු අපී
අපව මායිම් නොකර සමච්චල් කරපු අය
ඉතින් පව් සමාවක් දෙමු අපී
කවද හරි දිනන තුරු නතර වෙන්නෙම නැතුව
පාඩුවේ යන ගමන යමු අපී.

144. ඒ වගේ ..

මේ මල් පිපෙන්නේ කෙසේ
මේ රළ බිඳෙන්නේ කෙසේ
මේ තරු දිලෙන්නේ කෙසේ
අපි හමු වුනෙත් ඒ වගේ ...

සඳ එළිය සියුමැළි කෙසේ
නිල් අහස පැහැදිළි කෙසේ
මඳ පවන සිහිලැල් කෙසේ
අපෙ ආදරෙත් ඒ වගේ ...

මල් සුවඳ දෙන්නේ කෙසේ
බිඟු ගී ගැයෙන්නේ කෙසේ
පිණි මුතු දිලෙන්නේ කෙසේ
අපි අපෙ වුනෙත් ඒ වගේ ...

තුරු පත් හැලෙන්නේ කෙසේ

රොන් සුණු සැලෙන්නේ කෙසේ
සුසුමන් මිදෙන්නේ කෙසේ
අපි වෙන් වුනෙත් ඒ වගේ ...

143. කමක් නෑ දිනුවේ නැතත්...

තගදමා කළු මේඝ දූතෙට වෙන කොහේ හරි යන්නට

බලකලා ටොස් එක දිනූ විට මුලින් විත් බැට දෙන්නට
බිඳදමා සිතුවිලි ඇසිල්ලෙක පැමිණිලා ඇහිදින්නට
පැරදුනා තුන් වෙනි වතාවෙත් මටම මේ දුක් දෙන්නට 

එක දිනන්නට බැරි වුනා වතුරෙහි ගියා සුළුවෙන් තකා
දෙක දිනන්නට නැති වුනා අර රසල්හට වැහුනනෙ යකා
ගිය දෙයක් ආපහු ලැබෙන් නෑ ඇඬු නමුත් දැන් දත විකා 
අද දිනයි ඒවත් මැකෙන්නට බැලුවෙ මම රෑටත් නොකා

 

හිර කරන්නට පිටිය මැද එක හයේ පාරක් වත් නොදී
තව බලන්නටමයි හිතෙන්නේ ගලා යන සුසුමක රැදී
මග අරින්නට එකම බෝලෙන් බැරි උනා දෛවයෙ හැටී
අද ගහන්ට හැකි වුනා නම් දෙකක් නෑ දිනනව අපී

වෙන වෙලාවට මුව පුරෝගෙන හිනා මල් වැහි වස්සන
බැරි වෙලාවත් අපිට නෑ හඳ වෙන කොහේ හරි ලිස්සන
හිත හදාගෙන සාංකාවෙන් තාම ලකුණක් ඉල්ලන
මම නිදාගමි නපුරු අහසේ කොහිද තරු කැට ලස්සන

බැලෙන් නෑ වෙනතක් කෙනෙක් එක කොයි වෙලාවෙත් ළඟ ඇතී
ලැබෙන් නෑ දිනුමක් නමුත් ඉන් මග අරින්නට සිත නැතී
දුකක් නෑ ළඟටම ඇවිත් අද සතුට ආපහු යන්නැතී
කමක් නෑ දිනුවේ නැතත් දැක්කම පිරේ හිත ඒ ඇතී.