Sunday, January 9, 2022

185. හඳ දන්නවනම් ?
















පුංචි කාලෙ හැමදාමත් අහස පුරාවට හිටියා
ගිය ගිය තැන හඳහාවා රෑ මගෙ පස්සෙන් ආවා
පහ වසරෙදි ශිෂ්‍යත්වෙට වාඩි කරන් මං ගාවා
කන්ද උඩින් පායපු හැටි රචනාවට මං ලිව්වා

සා. පෙ. ලියන්නට කලියෙන් පෝයට පන්සල් ආවා
වෙහෙර වටේ අපි වඳිද්දි ඔයා වෙහෙර උඩ හිටියා
උ. පෙළ පාඩම් කරද්දි ජනේලෙ අයිනෙන් පායා
අපි පාඩම් කරපු ඒව ඔක්කොම අහගෙන හිටියා

කැම්පස් තේරිලා ඉද්දි තව ලස්සන වී පෙනුනා
ඔහේ බලන් ඔය දිහාව මං නිසදැස් කවි ලීවා
හදිස්සියෙන් මගෙ ලෝකෙට තව හඳ හාවෙක් ආවා
ඔයා වගේමයි එයැයිත් නොදැක ඉන්න බැරි වූවා

ගෙවල් දෙකක අපි දෙන්නම එක වෙලාවෙ හඳ බැලුවා
එයැයි මෙමට හාවා වෙලා මම එයැයිට හාවී උනා
සිනා කතා සරදම් මැද අපි මහ හුඟ දුරක් ගියා
කියන්න ඕනත් නෑ තව දැක්කනෙ හැමදේම ඔයා

හාවා සමු අරන් ගිහින් හද ආවාටයක් උනා
අහස මැද්දෙ හිටිය ඔයත් වළාකුලකට වැහිලා ගියා
හැමදාමත් හඳ බැලිල්ල නොදනිම මග ඇරිලා ගියා
අහම්බෙකින් දැක්කත් හාවෙක් නැති බව මතක් උනා

කොතැනකවත් දොස් දකින්න ඒත් හිතට බැරිව ගියා
භූ ලක්ෂණ අපෙත් වෙනස් ඒ ගානක් නැතුව ගියා
උප ග්‍රහයෙක් වුවත් ලොවක් ඇස් අද්දර ගෙනත් තියා
සොළොස් කළාවම හාවා යනකොට මට දීල ගියා!



Saturday, January 8, 2022

184. අපි
















කලාතුරකින් තාරකාවක් 
උදෙත් පායා අහස සරසයි 
මතක් කරමින් අපෙ අතීතය 
මලක සුවඳක් හිතට මුමුණයි 

බලා ඉන්නෙමි දොර පියන් ළඟ 
ඈත ක්ෂිතිජෙට මං මනාපයි 
කෝච්චිය දැන් පහු කරන්නේ 
වැල්ලවත්තේ අපෙම මුහුදයි 

රැල්ල අවුදින් වෙරළ දැකගෙන 
ආයෙමත් ඈතට පලායයි 
පරණ සටහන් මැකී ඇති දැන් 
ලියන්නට අලුතින් වෙලාවයි 

ඉලක්කම් කිසිවක්ම නොබලා 
ඉගිල්ලී කාලය පියාඹයි 
එදා වගෙමයි අදත් නොවෙනස් 
අපේ හිත් ගැන තාම පුදුමයි 

තිත්ත ඇත්තට හුරු වෙලා දැන් 
තිත්ත රසටම මාත් ආසයි 
එහෙම වෙන්නට උදව් කලෙ මට  
හිතේ පැලවුනු ඔය හිනාවයි 

මග බලන් ඉන්නට එපා යැයි 
කියන්නට මගෙ හිතට ලෝබයි 
ඒත් මං මේ අදත් එන්නේ 
ආ පමාවෙන් හැරිල යන්නයි ...



Friday, January 7, 2022

183. අත් හැරුණු අත්











රැයක් පමණක් ගසක් සැරසුව
කුඩා සේපාලිකා කුසුමක්
ගසේ පාමුල වැතිර ගෙන වුව
ගෙනෙනු ඇත ඉමිහිරිම සුවඳක්
 
කඳුළු පිණි තණ පලසෙ පුරවා
රාත්‍රිය මහ හුගක් හැඬුවත්
නාඳුනන දෙපයක් උදෑසන
ලබනු ඇති ඉන් අමුතු සිසිලක්

නැගී ඇහැරෙන විටදි අරුණළු
ඉරී මිහිදුම් සේල ලිහුණත්
කඳුළු පිසදා ගතිපු කන්දක්
දකිනු ඇත තුරු හිසක කැකුළක්

පවන් රැල්ලට එකතු වුන මුත් 
මග ඇරුණු තනි සිතක සුසුමක්
ගෙතෙනු ඇති අත් හැරුණු අතකින්
අද හෙටම ලස්සනම කවියක් !



Thursday, January 6, 2022

182. ප්‍රේමය

 













දෝත දිගු කර මහා කන්දක් 
වහින වැස්සක් බදා ගත්තට 
හිනා වීගෙන වැටෙන වැහි බිඳු 
නොයිවසිල්ලෙන් එකතු කෙරුවට 
සේදි සේදී දියව හදවත 
එකම හුස්මට නාය යනකොට 
සබඳ ප්‍රේමය යැයි කියන්නේ 
නිහඬවම ඉඳ නැසී යාමට ... 

ලොවෙන් සඟවා අසුන්දරකම් 
මූල මණ්ඩල ඔසව ගත්තට 
පොලෝ ළමැදේ පැලුම් අතරින් 
සිහිල් උල්පත් ගලා හැලුනට 
පර මලක් වියළුණු පතක් හැර 
පොළොවකට වෙන ලැබුනෙ මොනවද 
සබඳ ප්‍රේමය යැයි කියන්නේ 
නිහඬවම විඳ දරා ගැනුමට ... 

කහ ගැහී ගිය ඉපල් නටු අග
විහඟ සමනල නෙත් නොදැක්කට 
යන වගක් නොකියූ වසන්තය 
ගියා මිස ආපහු නොආවට 
සැහැසි හිරු වියලවපු හද බිඳ 
පත් සියල්ලම බිමට වන් විට 
සබඳ ප්‍රේමය යයි කියන්නේ 
නිහඬවම හිඳ අත් හැරීමට ... 

මේඝ දුතයො ඇවිත් කළුවට 
වසා අහසම හිත රිදෙව්වට 
තැනින් තැන දිලි තාරකා එලි 
ඉඟිමරා ලොකු කතා කිව්වට 
වලා අතරින් ඇබින්දක් හරි 
හොයාගෙන ඉඩ දිලෙනවිට සඳ 
සබඳ ප්‍රේමය යැයි කියන්නේ 
කඳුළු අතරින් සිනාසීමට ...



Tuesday, January 4, 2022

181. WFH ජෝගිය














ඔපිස් වැහුනා කොරෝනාවෙන් ගෙදර ඉඳලයි වැඩ ඉතින් 
දැක්කෙ අවසන් වරට ඔපිසිය මීට දෙවසරකට කලින් 
ඔයාලට දැන් සැපයි ලේසියි කියන අය කටවල් ඇරන් 
අනේ කියවා බලන්නකො මෙය තරහ නොමගෙන මුල ඉඳන් 

ඇත්තටම අට පහය කිව්වට ෆ්ලෙක්සිබල්  වර්කින් අවර්ස් 
හිටි ගමන් මහ රෑත් වැඩ මැද ගන්න හින්දා ඉන්ටවල් 
නැතිය මව්පිය පිහිට, සර්වන්ට්ලත් ඉතින් අස්පය ගණන් 
තනිව දිවි බර අදිමි ගෙනයමි ගිලෙන නැව ළමයත් ඇදන් 

අවදි වී කලියෙන් දවල්ටත් එක්ක කෑමද උයනවා 
ඉඩක් ලැබුනොත් කන්න තේ හා තවත් ස්නැක් හදනවා 
නිදාගෙන සැප ගන්න දෙන්නට අවදි කර තේ බෙදනවා 
හත නවය පැය දෙක ඔපිස් වැඩ නිදහසේ මං කරනවා 

උදේ සිට සැරසිලා හොඳහැටි සැමියා අට වෙනකොට යන 
වයස අවුරුදු හයේ නළගන සමග මා මෙහි තනිවෙන 
දැකල වනසල ගියපු කුස්සිය හොඳවයින් බණ සිහිවෙන 
කරල අස් පස් කවල කනකොට අනේ එකොළහ පහු වෙන 

වාඩි වී එක තැනක පැය බාගෙකට හිටියොත් සීරුවේ 
කොහේ හෝ ජල්බරියකිය මට හිතන්නත් බැරි ජාතියේ 
දිදී උත්තර අන්ගනාවිට කටට එන එන පාලියේ 
බැරිම විට දොර වහල යතුරත් තියාගාමී මා බාරයේ 

දෙකට ස්ටෑන්ඩ්අප් එකේදී කියන්නට යම්කිසි දෙයක් 
ඕන නේදැයි සිතා ගත්විට කරන්නට මොනහරි වැඩක් 
කෝල් සීයක් විතර එකපිට පෝලිමේ එන අරුමයක් 
තියේ මට නම් ගෙවී අහවර නොවුන පෙර කල කරුමයක් 

සෑම සඳුදම මීටිමේදී වීඩියෝ ඔන් කිරීම  
අනිවා හින්දා ඊට කලින් මූණ හොදා ගැනීම 
කරමි ඒ නැති දිනට රෑ වන තුරා එලෙසින් සිටීම 
ෂුවර් සර්වන්ට් කිට් එකට මගෙ දිනෙක බුදු බව ලැබීම 

ඔන් උනොතින් කෝල් එකකදි වීඩියෝ එක බැරිවෙලා 
හපොයි ඉවරයි එතෙන්දිම මගෙ යනව සායම දිය වෙලා
ඒක හින්දා ඕන වූ විට ගලවගන්නට තෝරලා 
වසා කැම් එක ස්ටිකර් දෙක තුනක් තියෙනව අලවලා 

තුනෙන් පසු ගෙන ලන්ච් පැය ලලනාවි නාවා ඉක්මනින් 
කෑම දී ඇති යමක් ගිලලා මාත් එනවා සන්තොසින් 
උදේ අලවුණු යමක් වේ නම් සොයා බලලා ඉස්තිරෙන් 
කොටා ටක් බක් ගනිමි වැඩ උන්මාද මගෙ මොළ යන්තරෙන් 

පයේ සිට ඔලු ගෙඩිය දක්වා පිරී තියෙනා විට වැඩ 
අහෝ කේදෙකි එහෙම දවසට එනව කෙල්ලත් උකුලට 
කීන් ගාමින් නාද දුන්නත් කෑම ඉල්ලාගෙන බඩ 
අනේ කන බොන දෙයක් නිස්කාසුවේ ලබන්නට නෑ ඉඩ

කරකවෙන්නට පුටුව නෑ ළඟ නිතර කොන්දත් රිදෙනවා 
ඕන කමකට එකෙක් නෑ ළඟ හැමෝගෙම බිසී වැටෙනවා 
ෆෑන් දැම්මට වැඩක් නෑ මෙහෙ හොඳට දාඩිය දමනවා 
ඔපීසියේ රත්තරන් AC එක ම මතකෙට නැගෙනවා 

ටීම් මීටින් ඇක්ටිවිටි සහ අනෙක් දේවල් හැමෙකම 
ළමය සමගින් පෙනී ඉන්නා එකම සිරියාවිය මම 
වැඩිය මොකටද මගේ ප්‍රොෆයිල් රූපයෙත් හරි අඩකම 
ළමය ඉන්නව හිනා වී ගෙන මාත් එක්කම ඕසෙට 

පුංචි තිරයේ කොටලා ඇස් දෙක දැනටමත් ඇත පොට ගිහින් 
නැතිය ඉඩ මොනිටරේ තැබුමට ගත්තෙ නෑ තව පෙට්ටියෙන් 
අත දුරින් ඇති ඔපිස් බිල්ඩිම දිහා බල බල හුල්ලමින් 
ගෙදර සිට වැඩ කිරිමේ ෂැප අත් විදින්නෙමි සිත් ලෙසින් 

මූණ වත් දැක නොමැති අලුතින් ආව පොඩි උන් බැලීම 
අපොයි ස්ට්‍රෙස් කියා අඬනා සියල්ලන් අස් වැසීම 
ඇත්තටම අපි වැඩද වදවෙන මනේජර්ගෙ හිත හැදීම 
දහසකුත් වැඩ අස්සෙ තියෙනව ඕප විපරම් කිරීම 

ඉවරුනත් ඒ නැති උනත් වැඩ හවස හය හත වෙනකොට 
පැත්තකට කර සියල්ලම යා යුතු අනිත් රස්සාවට 
ඉති කුමාරිය සිහි කරන් ඒ සේරමත් නිමවනකොට 
හොඳ ගණන් මට වැනි වැනී ඇවිදින වෙලාවෙත් දොයි මම 

වැඩ මූඩ් නැති දවස් දෙකතුන අයිස් ගැහුවා මුත් මෙයා 
හිතට හරි නෑ හිතෙනවාමයි මේව මට පලදෙයි කියා 
එහෙම කාලෙට නිදිමරාගෙන උදේ දෙකතුන වෙන තුරා 
බැලන්ස් කරනව අයිස් සහ වැඩ හිතෙන තුරු දැන් හරි කියා 

ලබල තියෙනව මම ලැබීමක් වැඩ අතින්නම් අම්මපා 
කියල මොකටද මගේ ගාවට එන්නෙ වැඩ සිං සිං ගගා 
යන්න වුනමුත් හදිස්සියකදී මතු බවේ මට බය නැතා 
ගන්න පඩියට හිතට එකඟව කොහොමහරි මං වැඩ කරා 

හිතුන විට වැඩ නොකර ඉඳලා ආයෙ හිතුනම කරන්නේ 
මදිද පුළුවන් කමම වෙන අය එහෙම නැතුවයි තැවෙන්නේ 
එහෙම බැලුවම මගේ ජොබ් එක සිරාවට මල් හතයිනේ 
අන්න එහෙමයි කපන්නට බැරි අත අරන් මං ඉඹින්නේ



Sunday, January 2, 2022

180. සියල්ලම මේ හරිම පුදුමයි


වැටෙනකොට තුරු පතක් වියලී 
දැනෙන දුක මහ පොලොව උසුලයි 
පිපෙනකොට මල් කැකුළු හිනැහී 
සුළඟ දිවැවිත් සුවඳ අහුලයි 
අහස දුර යැයි කියා කීවද 
වහින වැහි බිඳු පොළොව සනසයි 
විටෙක නැවතී හිතල බැලුවොත් 
සියල්ලම මේ හරිම පුදුමයි 

ඊයෙ තිස් එක රැයේ සැණකෙළි 
සිරිය මැද හද සිදුරු කෙරුනා 
බියව සිය බිජු අහිමි වේයැයි 
කිරල මව් මහ හඬින් හැඬුවා 
සද්ද මැද සියොළඟම වෙව්ලා  
කණාමැදිරියො පහන් නිව්වා  
බලා මල් වෙඩි ඉපිල්ලී සිත
පැටික්කී මගෙ මිදුලෙ නැටුවා 

නින්ද නැති නෙත් බලෙන් පියවා 
ඇහැරගෙන මුළු රැයම ගෙව්වා 
සතුට දුක යන අන්ත දෙක මැද 
මසිත මට හිමි ඉසව් සෙව්වා
පමා වී මුත් පුරුදු පාරෙන් 
අරුණ පළවෙනිදා ව හෙව්වා 
හරිම නිහඬයි සැවොම නිදි 
හිමිදිරිය සැනසුම් සුසුම් හෙලුවා

හුඟක් දේ කිව් තවත් වසරක 
නිමාවක් සනිටුහන් කෙරුනා 
නැතත් වෙනසක් අදට ඊයෙන් 
කිරිබතක් මං ඉතින් හැදුවා
යාන්තම් අනිතිම සුමානේ  
කොහොමහරි මං ගමට දිව්වා 
හුස්ම ගන්නට ඇහැකි දැන්නම් 
අම්ම තාත්තගෙ මූණ බැලුවා

අහිමි හිමි මැද රිදෙන හිත ගෙන 
වහින වැස්සට තබා කඳුලක 
වටහගනු බැරි කප්පරක් දේ 
පවන් රැල්ලට මුදා සුසුමක 
අහිංසක හෙට දිනෙක හසරැලි 
පිපෙන කුසුමෙක තබා තුරුහිස 
ඉතින් අපි මේ විඳිනු ඇත්තේ  
රසම නොවෙදෝ එකම දිවියක....



Friday, December 24, 2021

179. නිමාවන තව දිනක්














උදුවප් මහේ අගින්
නිමාවන තව දිනක්
තත්පරෙන් තත්පරේ
ගෙවී යයි..
 
හුරුපුරුදු ලතාවෙන්
ජීවිතේ රළ පේළි
සංසාර වෙරල වෙත
පියමනියි...
 
කහපාට අත්හැරී
රතුපාට වූ හඳක්
හිස් අහස මැද්දෑවෙ
නිසසලයි ..
 
තරු සොයා ඉගිල්ලුන
දිග අහස් කූරකින්
ගිනි ගතිපු මල් රේණු
බිම හැලෙයි...



178. පොළොවක් වී


සුවඳ සුළඟට දී
පැහැය අහසට දී 
රසය බිඟුනට දී 
ඵලය ගසටම දී 
 
මිලින වී පරවී 
වැටෙන දිනයකදී 
වැළඳ ගමි නොරි දී  
ඔබව පොළොවක් වී!



Friday, November 19, 2021

177. වැස්ස












විසික් කර මට කුඩේ ඔයා තෙමි තෙමි බැස්ස 
ඉගිල් ලුන බස් රතේ පළාතෙම මඩ ඉස්ස 
අහස කුස වසා කළු වලා පෙළ එලි බැස්ස 
මතක් කර කර ඔයා අදත් දවසම වැස්ස! 

නවත් වන්නෙම නැතුව එන සීත මදනලේ 
පහත් කරගෙන දෑස ගුලි ගැසෙන කළුවරේ 
පසක් කරමින් සෙනෙහෙ උතුරුවන හදවතේ
හුඟක් මල් පිපෙයි දැන් අපේ වතුසුදු පැලේ 

වෙන්ව ගිය ආදරේ හිමිකමක් නැති කමට 
හිස්ව ඇති ජීවිතේ හැඩගැහෙන තනිකමට 
ඇත්ත ටම පසුතැවෙන සමහරක් දවසකට 
මල් අතර පෙනෙනවා ඔය මූණ එකදිගට!

Monday, November 8, 2021

176. වැහි












තියාගෙන අඳුරු පැහැ වලා සිය තුරුලෙහී 
කියා ගනු බැරි කඳුළු කවියකිය අහසෙහී 
එවා සිය සුසුම් වැල් සුළං කෝඩෙක මෙහී 
දරා ඉන්නට බැරුව හවස් වෙනකොට වහී 

ඇට මිදුළු කකියවන අකුණුසැර ඉදිරියෙන් 
පෙති සිඳුණු රෝස මල් බිම බලයි සීරුවෙන් 
බැරි මටයි මිදෙන්නට තවම මේ හීනයෙන් 
මට පුදුම ඔයා ගැන වෙනස් වුන ලේසියෙන් 

ආ මගින් හැරී අප, අප නමිනි වෙන් වුනේ 
ආ දරෙන් අසීමිත ඇන්ද රූ බොඳ වුනේ 
යා නොහී තව දුරක් මා ඉතින් නැවතුනේ 
ඒ මතක මල් මතින් ඔයාමද නික්මුණේ 

ආකහේ මා වගෙයි පාට ටික හේදුණූ 
කමක් නෑ ඔබට වත් ඇඳෙයි නම් දේදුණූ 
රිදුම් දෙන කඳුළු ළඟ හීතලේ මියැදුණූ 
පුච්චනව බඩ පපුව තේ එකත් අද උණූ


සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.