Friday, January 31, 2020

123. මටත් පඬුරක් තියන්න











හිතත් එක්කම තනිව දුර ගොස් සිහින මාළිග මං හැදූ
තවත් සුන් බුන් ඉතුරු නොකරම ලැබී දිවි සරදම් රුදූ
මතක් කර ඔය සුවඳ බිඳුවක් සෙනෙහෙ සිත ගාවම මුදූ
නැතත් ඔබ කිරි ඉද්ද පඳුරේ තාම පිපෙනව මල් සුදූ

නවත්වා සමනල්ලු හමුවන ගමනෙ විසිතුරු අහන්න
හිතන් හිටියට දුරුත්තේ අපි එක්ව සිරිපා වඳින්න
වරම් නෑ දඬු කෝඩු හට වෙයි තවත් බොහො පින් පුරන්න
කමක් නෑ ඔබ ගියොත් හැකිනම් මටත් පඬුරක් තියන්න

සුහද කම් ඔය නෙතින් දුටු මේ අදත් ඉස්සර වගෙ තමයි
පැහැද හද පුදසුනෙහි බැතියෙන් රකිමි සැමදාමත් ණයයි
මහද දුක සුසුමන්ම උපදන ගැඹුරු මහ සයුරට සමයි
වරද පව් පින් කිසිත් අප කල අපට අද නොපෙනෙන එකයි.

No comments:

Post a Comment

සේපාලිකා මල් වෙත පැමිණි ඔබට බෙහෙවින්ම ස්තුතියි. ඉඩක් ඇත්නම් ඔබේ අදහස මෙහි තබා යන්නත් අමතක කරන්න එපා. මුහුණු පොතෙන් මගේ කවි පිටුව කියවන්න කැමති අයට ( මෙතැනින් ) පිවිසිය හැකියි.